سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات158
تعداد شماره‌ها6,239
تعداد مقالات67,847
تعداد مشاهده مقاله115,361,192
تعداد دریافت فایل اصل مقاله90,111,008
سرافراز, مهدی رضا, پورخلیلی, سپهر. (1402). اصلاح‌طلب و اصول‌گرا: یک مطالعه مقایسه‌ای کوچک در مورد شخصیت و سلامت روان. , 53(3), 472-449. doi: 10.22059/jpq.2020.303181.1007596
مهدی رضا سرافراز; سپهر پورخلیلی. "اصلاح‌طلب و اصول‌گرا: یک مطالعه مقایسه‌ای کوچک در مورد شخصیت و سلامت روان". , 53, 3, 1402, 472-449. doi: 10.22059/jpq.2020.303181.1007596
سرافراز, مهدی رضا, پورخلیلی, سپهر. (1402). 'اصلاح‌طلب و اصول‌گرا: یک مطالعه مقایسه‌ای کوچک در مورد شخصیت و سلامت روان', , 53(3), pp. 472-449. doi: 10.22059/jpq.2020.303181.1007596
سرافراز, مهدی رضا, پورخلیلی, سپهر. اصلاح‌طلب و اصول‌گرا: یک مطالعه مقایسه‌ای کوچک در مورد شخصیت و سلامت روان. , 1402; 53(3): 472-449. doi: 10.22059/jpq.2020.303181.1007596

اصلاح‌طلب و اصول‌گرا: یک مطالعه مقایسه‌ای کوچک در مورد شخصیت و سلامت روان

فصلنامه سیاست
مقاله 2، دوره 53، شماره 3، آذر 1402، صفحه 472-449    اصل مقاله (395.92 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpq.2020.303181.1007596
نویسندگان
مهدی رضا سرافراز* 1؛ سپهر پورخلیلی2
1استادیار گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده‌ روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز،‌ شیراز، ایران
2دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد، گروه روان‌شناسی، دانشکده‌ علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
چکیده
تاکنون پژوهش‌های گوناگونی از رابطه بین شخصیت و انتخاب ایدئولوژی سیاسی خبر داده‌اند. چنین پژوهش‌هایی می‌توانند در شناخت و درک بهتر تغییر و تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ارتباطات بین‌المللی یک جامعه مؤثر واقع شوند. پرسش‌ اصلی پژوهشی عبارت است از اینکه چه تفاوت‌هایی بین افراد در دو جریان سیاسی اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی در ایران از نظر شخصیت و سلامت روان وجود دارد؟ در فرضیه پژوهشی استدلال می‌شود که دو جریان اصول‌گرایی و اصلاح‌طلبی از نظر شخصیتی و سه شاخص سلامت روان (افسردگی، اضطراب و استرس) با یکدیگر تفاوت دارند. روش این پژوهش علی- مقایسه‌ای‌ است. جامعه‌ آماری دربرگیرنده ‌همه خبرنگاران سیاسی، فعالان حزبی و سیاسی، مسئولان دولتی و اعضای انجمن‌های سیاسی دانشجویی شهر اصفهان و تهران در تابستان 139۶ بود. برای این پژوهش یک نمونه‌ ۶۵ نفری به روش غیرتصادفی گلوله‌برفی که دربرگیرنده ۳۳ نفر اصلاح‌طلب و ۳۲ نفر اصول‌گرا بود، انتخاب شد. گرایش سیاسی شرکت‌کنندگان در سه مرحله تأیید شد. سپس شرکت‌کنندگان به یک دفترچه‌ سه‌قسمتی به‌صورت انفرادی پاسخ دادند؛ و این دفترچه به‌ترتیب دربرگیرنده اطلاعات شخصی، آزمون نئو و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس بود. داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از ابزار آماری (تحلیل واریانس چندمتغیره) توصیف و استنباط شدند. یافته‌ها حاکی از آن بود که اصلاح‌طلبان در متغیرهای تجربه‌پذیری، افسردگی و استرس به‌طور معنادار نمره‌ بیشتری کسب کردند و اصول‌گرایان در مقیاس‌های برون‌گرایی و توافق. این یلفته‌ها با دست‌آوردهای پژوهش‌های مشابه همسوست.
کلیدواژه‌ها
ایدئولوژی سیاسی؛ پنج عامل بزرگ؛ سلامت روان؛ شخصیت؛ روان‌شناسی سیاسی
عنوان مقاله [English]
Reformist and Fundamentalist: A Small-Scale Comparative Study of Personality and Mental Health
نویسندگان [English]
Mehdi Reza Sarafraz1؛ Sepehr Pourkhalili2
1Assistant Professor, Department of Clinical Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Iran
2MA in Psychology, Department of General Psychology, Faculty of Human Science, Guilan University, Rasht, Iran
چکیده [English]
Increasing interest in the study of the relationship between personality and the choice of political ideology have emerged, and previous studies have found evidence of the impact of personality traits on political preferences of individuals. However, further research can be undertaken in this area in order to gain better understanding of the interactions of personal attributes and political orientations of individuals living in a society. The primary research question is as follows: What are the differences between individuals in the two main political movements of reformism (eslāh’talabī) and fundamentalism (bonyad’garāī) in Iran in terms of their personality and mental health? In the research hypothesis, it is postulated that variations in political ideologies of reformists and fundamentalists may be attributed to disparities in their personality traits. Islamic Iran Participation Front (IIPP) exemplifies the reformist groups, whereas and the ‘Principlists’ (osol’garāyan) serves as a typical example of the fundamentalist political groups.
The population of the study included political journalists, party and political activists, government officials, and members of student political associations in Isfahan and Tehran in the summer of 2017. The use of snowball sampling method resulted in the selection of 65 respondents which included 33 reformists and 32 fundamentalists. Two questionnaires consisting  of  60  items (answered on a five-point Likert scale) were used to collect information from these respondents. The first questionnaire was designed for the ‘Neuroticism, Extraversion and Openness’ (NEO) Personality Inventory Test; and the second one was for the ‘Depression, Anxiety, and Stress Scale 21’ (DASS-21). Descriptive and inferential statistics were computed, with multivariate analysis of variance (MANOVA) utilized for data analysis.
The results revealed significant differences between the reformists and fundamentalists on specific personality traits, notably in the subcategories of extroversion, openness to experience, and agreeableness. Moreover, the comparison of mental health indicators showed that these two groups have significant differences in the depression and stress subscales. The reformists scored higher in the variables of openness to experience, depression, and stress, whereas the fundamentalists scored higher in the extroversion and agreeableness scales. These findings are consistent with the results of similar studies. Furthermore, this study concludes that given the role of religion in Iran's politics, it is useful to examine the relationship between religion and the personality of political activists and ordinary citizens in future studies.
کلیدواژه‌ها [English]
The Big Five Personality Traits, Mental Health, Political Ideology, Political Psychology, Personality
مراجع
الف) فارسی

  1. آشوری، داریوش. (1389) دانشنامه سیاسی. تهران: مروارید.
  2. ظریفی‌نیا، حمیدرضا؛ سیدمصطفی تاج‌زاده. (1378) کالبدشکافی جناح‌های سیاسی ایران، 1358 تا 1378. تهران: آزادی اندیشه.
  3. «جبهه پایداری انقلاب اسلامی هم «سیدابراهیم رئیسی» را به عنوان نامزد اصلح معرفی کرد،» (۱۳۹۶، ۱۳ اردیبهشت) خبرگزاری رجانیوز. در: http://rajanews.com/node/270300
  4. «جریان اصلاح‌طلبی حامی دولت روحانی است،» (۱۳۹۶، ۲۲ فروردین) خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا). در: https://www.isna.ir/news/96012208543
  5. دلاور، علی. (1399) روش تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی. تهران: ویرایش.
  6. «سیدمصطفی میرسلیم فقط به میثاق‌نامه حزب موتلفه اسلامی متعهد است،» (۱۳۹۶، ۱۸ فروردین) خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا). در: https://www.isna.ir/news/96011805987
  7. «سید مصطفی هاشمی طبا اعلام کرد در انتخابات ریاست‌جمهوری به حسن روحانی رای می‌دهد،» (۱۳۹۶، ۲۳ اردیبهشت) باشگاه خبرنگاران جوان. در: https://www.yjc.news/00PXFB
  8. سامانی، سیامک؛ بهرام جوکار. (1386) «بررسی اعتبار و روایی فرم کوتاه مقیاس افسردگی اضطراب و فشار روانی،» علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. ۵۲: 77-65. در: https://www.noormags.ir/view/fa/ articlepage/861620
  9. شریعت‌نیا، کاظم؛ مسعود مطلبی. (1390) «روان‌شناسی سیاسی و ورود به عرصه نظریه‌‌‌‌‌‌‌پردازی در علم سیاست،» مطالعات سیاسی. ۴، 125-93. در: https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=224873
  10. صاحبی، علی؛ و دیگران. (۱۳۸۴) «اعتباریابی مقیاس افسردگی اضطراب‌تنیدگی (DASS-21) برای جمعیت ایرانی،» روان‌شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 4: 54-36. در: http://jip.azad.ac.ir/ article_ 512443.html
  11. غفاری هشجین، زاهد؛ جبار شجاعی. (1396) «مقایسه «راهبرد مذاکره» با جریان‌ها و کشورهای غیر همسو از نگاه دو جریان اصول‌گرا و اصلاح‌‌طلب،» جستارهای سیاسی معاصر. 24: 48-21. در: https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=348748
  12. کاکه‌جانی، عباس. (1393) جریان‌شناسی اصول‌گرایی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  13. میر تقی گروسی فرشی، محمود؛ امیر هوشنگ قاضی طباطبایی. (1380) «کاربرد آزمون جدید شخصیتی نئو و بررسی تحلیلی ویژگی‌ها و ساختار عاملی آن در بین دانشجویان دانشگاه‌های ایران،» علوم انسانی (دانشگاه الزهرا)، 39: 198-173. در: http://ensani.ir/fa/article/264514
 ب) انگلیسی

  1. Adorno, Theodor W., et al. (1950) The Authoritarian Personality. New York: Harper and Row.
  2. Alford, John R., et al. (2005) “Are Political Orientations Genetically Transmitted?” American Political Science Review 99, 2: 153-167, .
  3. Antony, Martin M., et al. (1998) “Psychometric Properties of the 42-Item and 21-Item Versions of the Depression Anxiety Stress Scales in Clinical Groups and a Community Sample,” Psychological Assessment 10, 2: 176-181, <DOI:10.1037/1040-3590.10.2.176>.
  4. Bell, Daniel. (1962) The End of Ideology: On the Exhaustion of Political Ideas in the Fifties. New York: Free Press, rev. ed. Available at: https://search. library.wisc.edu/catalog/999539544502121 (Accessed 14 May 2023).
  5. Bernardi, Luca; et al. (2024) “A Cognitive Model of Depression and Political Attitudes,” Electoral Studies 87: 102737, .
  6. Bouchard, Thomas J., Jr. (1997) “The Genetics of Personality,” Handbook of Psychiatric Genetics. Boca Raton, FL: CRC Press.
  7. Bowling, Nathan A., et al. (2005) “Giving and Receiving Social Support at Work: The Roles of Personality and Reciprocity,” Journal of Vocational Behavior 67, 3: 476-489, .
  8. Caparos, Serge, et al. (2015, January) “The Tree to the Left, the Forest to the Right: Political Attitude and Perceptual Bias,” Cognition 134: 155-164, <DOI:10.1016/j.cognition.2014.10.006>.
  9. Carlo, Gustavo, et al. (2005) “The Interplay of Traits and Motives on Volunteering: Agreeableness, Extraversion and Prosocial Value Motivation,” Personality and Individual Differences 38, 6: 1293-1305, <DOI:10.1016/j.paid.2004.08.012>.
  10. Chan, Eugene Y. (2019) “Political Orientation and Physical Health: The Role of Personal Responsibility,” Personality and Individual Differences 141: 117-122, <DOI:10.1016/j.paid.2019.01.005>.
  11. Cockerham, William C. et al. (2006) “Health Lifestyles and Political Ideology in Belarus, Russia, and Ukraine,” Social Science & Medicine 62, 7: 1799-1809, <DOI:10.1016/j.socscimed.2005.08.024>.
  12. Costa, Paul T; and Robert R. McCrae. (1991) “Facet Scales for Agreeableness and Conscientiousness: A Revision of the NEO Personality Inventory,” Personality and Individual Differences 12, 9: 887-898, <DOI:10.1016/0191-8869(91)90177-D>.
  13. Costa, Paul T.; and Robert R. McCrae. (1985) Manual for the NEO Personality Inventory Manual. Odessa, FL: Psychological Assessment Resources, 323-339.
  14. Dawes, Christopher T.; and Aaron C Weinschenk. (2020) “On the Genetic Basis of Political Orientation,” Current Opinion in Behavioral Sciences 34: 173-178, <DOI:10.1016/j.cobeha.2020.03.012>.
  15. Fatke, Matthias. (2017) “Personality Traits and Political Ideology: A First Global Assessment,” Political Psychology 38, 5: 881-899. Available at: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/pops.12347 (Accessed 2 June 2023).
  16. Gerber, Alan S., et al. (2010) “Personality and Political Attitudes: Relationships across Issue Domains and Political Contextsm,” American Political Science Review 104, 1: 111–133, <DOI:10.1017/ S0003055410000031>.
  17. Gerber, Alan S., et al. (2011) “The Big Five Personality Traits in the Political Arena,” Annual Review of Political Science 14, 1: 265-287, <DOI:10.1146/annurev-polisci-051010-111659>.
  18. Jæger, Mads Meier. (2006) “What Makes People Support Public Responsibility for Welfare Provision: Self-Interest or Political Ideology? A Longitudinal Approach,” Acta Sociologica 49, 3: 321-338, <DOI:10.1177/0001699306067718>.
  19. Jost, John T. (2006) “The End of the End of Ideology,” The American Psychologist 61, 7: 651-670, <DOI:10.1037/0003-066X.61.7.651>.
  20. Jost, John T, et al. (2009). “Political Ideology: Its Structure, Functions, and Elective Affinities,” Annual Review of Psychology 60, 1: 307–337, <DOI:10.1146/annurev.psych.60.110707.163600>.
  21. Kanai, Ryota, et al. (2011) “Political Orientations Are Correlated with Brain Structure in Young Adults,” Current Biology 21, 8: 677-680, <DOI:10.1016/j.cub.2011.03.017>.
  22. Kandler, Christian, et al. (2012) “Left or Right? Sources of Political Orientation: The Roles of Genetic Factors, Cultural Transmission, Assortative Mating, and Personality,” Journal of Personality and Social Psychology 102, 3: 633-645, <DOI:10.1037/a0025560>. Available at: https://psycnet. org/record/2011-22899-001 (Accessed 2 June 2023).
  23. Kannan, Viji Diane; and Peter J. Veazie. (2018) “Political Orientation, Political Environment, and Health Behaviors in the United States,” Preventive Medicine 114: 95-101, <DOI:10.1016/j.ypmed.2018.06.011>.
  24. Kivikangas, J. Matias, et al. (2021) "Moral Foundations and Political Orientation: Systematic Review and Meta-analysis," Psychological Bulletin 147, 1: 55-94, <DOI:10.1037/bul0000308>.
  25. Kondrichin, Sergei V.; and David Lester. (1998) “Voting Conservative and Mortality,” Perceptual and Motor Skills 87, 2: 466-466, <DOI:10.2466/pms.1998.87.2.466>.
  26. Leary, Mark R., and Rick H. Hoyle, eds. (2009) Handbook of Individual Differences in Social Behavior. New York: Guilford Press.
  27. Mayers, Andrew. (2013) Introduction to Statistics and SPSS in Psychology. Upper Saddle River, NJ: Pearson Higher Education.
  28. McCrae, Robert R. (1996) “Social Consequences of Experiential Openness,” Psychological Bulletin 120, 3: 323-337, <DOI:10.1037/0033-2909.120.3.323>.
  29. McCrae, Robert R.; and Paul T. Costa Jr. (1997) “Personality Trait Structure as a Human Universal,” American Psychologist 52, 5: 509-516. Available at: https://psycnet.apa.org/record/1997-04451-001 (Accessed 2 June 2023).
  30. Nam, Hannah H., et al. (2021) “Toward a Neuropsychology of Political Orientation: Exploring Ideology in Patients with Frontal and Midbrain Lesions,” Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences 376, 1822: 20200137, <DOI:10.1098/rstb.2020.0137>.
  31. Schultz, Devon; and Sydney Ellen Schultz. (2008) Theories of Personality, trans. Yahya Seyed-Mohammadi. Tehran: Virayesh. [in Persian]
  32. Sibley, Chris, et al. (2012) “Personality and Political Orientation: Meta-Analysis and Test of a Threat-Constraint Model.” Journal of Research in Personality 46, 6: 664-677. Available at: http://www.sciencedirect.com/ science/article/pii/S0092656612001158 (Accessed 2 June 2023).
  33. Shaw, Mary, et al. (2002) “Mortality and Political Climate: How Suicide Rates Have Risen during Periods of Conservative Government, 1901–2000,” Journal of Epidemiology and Community Health 56, 10: 723 LP–725, .
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 156
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 117


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب