متافیزیک سیاست در جهان‌بینی اسلامی

ابن‌سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله (1385). الهیات شفاء. تحقیق حسن حسن‌زاده آملی. قم: بوستان کتاب.

ابن‌سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله (1404 ق). الشفاء (المنطق: البرهان). به تحقیق سعید زاید. قم: مکتبة آیة الله المرعشی.

ابن‌سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله (1980 م). عیون الحکمه. بیروت: دارالقلم.

آدامز، یان (1383). متافیزیک و سیاست. ترجمۀ سعید محبی. اطلاعات سیاسی و اقتصادی، 201-202، 114-123.

ارسطو (1366). متافیزیک. ترجمۀ شرف‌الدین خراسانی. تهران: گفتار.

اشتراوس، لئو (1373). فلسفۀ سیاسی چیست؟ ترجمۀ فرهنگ رجائی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

افلاطون (1353). رساله جمهوری. ترجمۀ محمدحسن لطفی. تهران: ابن‌سینا.

امام خمینی، سید روح‌الله (1382). شرح چهل حدیث. چاپ بیست و هفتم. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.

امام خمینی، سید روح‌الله (1378). صحیفه امام (دورۀ 22 جلدی). تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.

امام خمینی، سید روح‌الله (1392). شرح حدیث جنود عقل و جهل. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.

بارت، ادوین آرتور (1369). مبادی مابعدالطبیعی علوم نوین. ترجمۀ عبدالکریم سروش. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

بوذری‌نژاد، یحیی (1395). روش‌شناسی حکمت عملی. تهران: دانشگاه تهران.

پزشکی، محمد (1383). چیستی فلسفۀ سیاسی در حوزۀ تمدن اسلامی. قم: بوستان کتاب.

جمشیدی، محمدحسین (1385). اندیشۀ سیاسی امام خمینی (س). تهران: پژوهشکدۀ امام خمینی و انقلاب اسلامی.

جوادی آملی، عبدالله (1387). سیاست حکمت متعالیه: تبیین آیت‌الله جوادی آملی از وجود سیاست در حوزۀ حکمت متعالیه. مجله پگاه حوزه، 229، 7-18.

حائری یزدی، مهدی (1361). کاوش‌های عقل عملی. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

داوری اردکانی، رضا (1374). فارابی. تهران: طرح نو.

دوانی، جلال‌الدین (1393). اخلاق جلالی. تصحیح عبدالله مسعودی آرانی. تهران: اطلاعات.

رحیمیان، سعید (1383). هویت فلسفه اسلامی. قم: بوستان کتاب.

سبحانی تبریزی، جعفر (1365). ارتباط حکمت عملی با حکمت نظری. کیهان اندیشه، 9، 32-50.

سبحانی تبریزی، جعفر (1368). حسن و قبح عقلی. با نگارش علی ربـانی گـلپایگانی. انتشارات مؤسسۀ مطالعه و تحقیقات فـرهنگی.

سـروش، عبدالکریم (1358). دانش و ارزش. تهران: آسمان خیال.

سعادتی خمسه، اسماعیل (1394). نسبت نظر و عمل با ملکات اخلاقی و تبدل ذاتی انسان در حکمت متعالیه، خردنامۀ صدرا، 79، 17-30.

سلیمانی، غلامعلی (1401). بنیان‌های انسان‌شناختی سیاست خارجی امام خمینی (ره). پژوهشنامۀ متین، 24، (96)، 87-117.

سلیمانی، غلامعلی (1392). بنیادهای سیاست خارجی امام خمینی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.

سهروردی، شهاب‌الدین یحیی (175). مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به تصحیح و مقدمۀ هانری کربن و سید حسین نصر و نجفقلی حبیبی. تهران: موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

شریعتی، علی (1376). جهان‌بینی و ایدئولوژی. چاپ هفتم. تهران: شرکت سهامی انتشار.

شکراللهی، نادر (1387). علل کم‌رنگی حکمت عملی در فلسفه اسلامی (بررسی چند احتمال). پژوهش و حوزه، 34-35، 6-20.

شکوری، ابوالفضل (1384). فلسفۀ سیاسی ابن‌سینا. تهران: نقش و نگار.

صدرا، علیرضا (1387). علم مدنی فارابی. (ویراستار علمی محسن مهاجرنیا). تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.

صلیبا، جمیل (1366). فرهنگ فلسفی. ترجمۀ منوچهر صانعی دره‌بیدی. تهران: حکمت.

طاهری، سیدصدرالدین (1385). مبانی نظری حکمت عملی در فلسفۀ اسپینوزا. شناخت، 50، 75-96.

طباطبایی، سید محمدحسین و مرتضی مطهری (1372). اصول فلسفه و روش رئالیسم. چاپ هفتم. تهران: صدرا.

 طوسی، سید خلیل‌الرحمن (1393). درآمدی بر فلسفه سیاسی صدرالمتالهین. قم: انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

فارابی، ابونصر (1987). التنبیه علی سبیل السعادة. دراسة و تحقیق سحبان خلیفات. عمان: الجامعة الاردنیة.

فارابی، ابو نصر (1995). آراء اهل المدینه الفاضله و مضاداتها. بیروت: مکتبه الهلال.

فارابی، ابونصر (1358). سیاست مدنیه. ترجمۀ سید جعفر سجادی. تهران: انجمن فلسفۀ ایران.

فتح‌الهی، محمدعلی (1387). دلایل سیاسی‌ـ‌اجتماعی اقبال به ملاصدرا. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

فیرحی، داود (1386). درآمدی بر روش‌شناسی اندیشۀ سیاسی در دورۀ میانۀ تمدن اسلامی. سیاست، 1، 77-108.

قطب‌الدین شیرازی، محمود بن مسعود بن مصلح (1369). درة‌التاج. تصحیح محمد مشکوه. تهران: حکمت.

قوامی شیرازی، محمد بن ابراهیم (ملاصدرا) (1981). الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة (با حاشیۀ علامه طباطبائی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی. چاپ سوم.

قوامی شیرازی، محمد بن ابراهیم (ملاصدرا) (1371). مفاتیح الغیب یا کلید رازهای قرآن. ترجمه و تعلیق محمد خواجوی. جلد 2. تهران: مولی.

قوامی شیرازی، محمد بن ابراهیم (ملاصدرا) (1382). الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه. تصحیح سید مصطفی محقق داماد. تهران: بنیاد حکمت صدرا.

کاظمی، علی‌اصغر (1374). روش و بینش در سیاست. تهران: وزارت امور خارجه.

کندی، ابویوسف بن اسحاق (1950). رسائل الکندی الفلسفیه. تحقیق محمدهادی ابوریده. قاهره: دارالفکر العربی.

گلشنی، مهدی (1369). تحلیلی از دیدگاه‌های فلسفی فیزیک‌دانان معاصر. تهران: امیر کبیر.

لک‌زایی، شریف (به کوشش) (1390). سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

محمودی، سید علی (1373). رابطۀ میان هست‌ها و بایدها در تئوری سیاسی. نامۀ فرهنگ، 14 و 15، 108-119.

 مصباح یزدی، محمدتقی (1374). دروس فـلسفۀ اخـلاق. چـاپ پنـجم. تهران: اطـلاعات.

مطهری، مرتضی (1361). عدل الهی. قم: انتشارات حوزۀ علمیۀ قم.

مطهری، مرتضی (1371). مقدمه‌ای بر جهان‌بینی اسلامی (انسان و ایمان). تهران: انتشارات صدرا.

نصر، سید حسین (1382). موقعیت فلسفه اسلامی. مصاحبه با سید حسین نصر در روزنامۀ همشهری 13/5/ 1382.

نقیب‌زاده، احمد (1376). دو دولت: قدرت و جامعه در غرب و در سرزمین‌های اسلامی. نشریۀ حکومت اسلامی، 5، 288-293.

های، کالین (1385). درآمدی انتقادی بر تحلیل سیاسی. ترجمۀ احمد گل‌محمدی. تهران: نشر نی.

 هزاوه‌ای، محمد رضا (1380). باورها، زیرساخت بایدها. مجلۀ رشد آموزش معارف اسلامی، 4، 27-31.

هیوود، اندرو (1389). سیاست. ترجمۀ عبدالرحمن عالم. تهران: نشر نی.

وادن، تر (1400). متافیزیک سیاست است (هایدگر، ژیژک و انقلاب). ترجمۀ علی رسولی. تهران: هزارۀ سوم.

واعظی، احمد (1394). نسبت حکمت متعالیه با فلسفۀ سیاسی اسلامی. مجلۀ علوم سیاسی، 70.

واعظی، احمد (1395). درآمدی بر فلسفۀ سیاسی اسلامی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

Strauss, L. (1958). Thoughts on Machiavelli. Chicago University Press.