پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,622 |
| تعداد مقالات | 71,533 |
| تعداد مشاهده مقاله | 126,861,845 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 99,904,824 |
تبیین مؤلفه‌های زیباشناسانۀ نقاشی ژاپنی دورۀ آشیکاگا مبتنی بر ذن بودیسم | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقاله 7، دوره 29، شماره 1، اردیبهشت 1403، صفحه 85-96 اصل مقاله (1.65 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2024.370364.667231 | ||
| نویسندگان | ||
| محدثه حقانی حصاری1؛ جواد امین خندقی* 2 | ||
| 1کارشناس ارشد پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، مؤسسه آموزش عالی فردوس، مشهد، ایران. | ||
| 2استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، مؤسسه آموزش عالی فردوس، مشهد، ایران. | ||
| چکیده | ||
| در میان هنرهای ژاپن، نقاشی دورۀ آشیکاگا، به دلیل تأثیرپذیری از ذن بودیسم، اهمیتی مضاعف دارد که تحلیل این آثار، جنبه‌های متفاوتی از آن را آشکار می‌کند. در این پژوهش، 15 نمونه از نقاشی‌های دورۀ آشیکاگا با توجه به ذن بودیسم تحلیل شده‌است. هدف اصلی در این پژوهش، تبیین ارتباط میان مفاهیم فلسفی و آئینی ذن بودیسم و ویژگی‌های فرمی و معنایی نقاشی دوره آشیکاگا است. در این پژوهش، گردآوری اطلاعات، با روش کتابخانه‌ای به‌همراه مشاهدۀ تصاویر و تحلیل از نوع کیفی است. همچنین نمونه‌گیری با شیوه گزینشی غیرتصادفی است. این پژوهش نشان می‌دهد که هنر ژاپنی، همچون آئین ژاپنی، متضمن مفاهیم دوگانه است. در دورۀ آشیکاگا، نوعی نقاشی مرکبی مبتنی بر کیفیت مکاشفه‌ای و متفکرانۀ ذن بروز کرد. هنر نقاشی این دوران را می‌توان مشابه هنر ذن بودیسم در فرهنگ ژاپن دانست. مهم‌ترین ویژگی‌های نقاشی دورۀ آشیکاگا شامل مواردی همچون دور شدن هنر از معابد، وجود مضامین و نقش‌مایه‌های کهن بومی، کاهش تدریجی سرزندگی قلم و مرکب و سهم اندک موضوعات روایی و مذهبی است. در این آثار، موضوعات منظره و طبیعت و یا حیوانات بیشترین سهم را دارند. تقریباً در تمامی موارد، زاویۀ دید از رو‌به‌رو است. مجموع این ویژگی‌ها، بیان‌گر تأثیر مستقیم ذن بر فرم و انتخاب مضامین نقاشی‌های دورۀ آشیکاگا است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بودیسم؛ ذن بودیسم؛ آشیکاگا؛ نقاشی ژاپنی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Explaining the Aesthetic Components of Ashikaga Japanese Painting Based on Zen Buddhism | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohadeseh Haghani Hesari1؛ Javad Amin Khandaqi2 | ||
| 1Master of Art Research, Department of Art Research, Faculty of Art, Ferdows Higher Education Institute, Mashhad, Iran. | ||
| 2Assistant Professor, Department of Art Research, Faculty of Art, Ferdows Higher Education Institute, Mashhad, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Japan has always been one of the most important ancient and noble cultures. Despite having many different neighbors throughout history, Japan has managed to maintain its originality and cultural status. There are many different genres in Japanese art. Among Japanese arts, painting is one of the oldest types of Japanese art and includes many genres. Naturalism is a crucial aspect of traditional Japanese painting. Chinese painting and Western art influenced Japanese painting before the 16th century. Japanese painting styles that are important include Buddhist ritual paintings, paintings with a change in ink concentration, and Japanese calligraphy. Japanese painting has a significant historical period known as the Ashikaga period (1333-1568), which is also known as the Muromachi period. The Ashikaga period is critical because of the influence of Buddhism and Zen Buddhism in art. In this study, to explain the aesthetic components of the form and content of Japanese paintings of the Ashikaga period concerning Zen Buddhism, 15 samples of paintings from this period are analyzed after expressing the theoretical framework. In this research, data collection is done using the library method and image viewing, and the qualitative approach is used for analysis. This research shows that, like Japanese ritual, Japanese art can have dual meanings. Aesthetic concepts in Japanese culture include Wabi, Sabi, Eugene, Kire, and Mono No Aware. The characteristic of ancient Japanese aesthetics promotes respect, importance, and attention to others, both human and non-human. A composite painting based on Zen's revelatory and contemplative quality emerged during the Ashikaga period. Emphasis on the lines forming the Chinese painting method and ancient indigenous themes and motifs are the characteristics of the painting of this period. The aspects of the painting art of this period are similar to the elements of Zen Buddhism art in Japanese culture. In general, the general characteristics of Japanese painting can be summarized in the following points: virginity and little influence of other arts on it (except Chinese art), geographical features of the country and the direct impact of mountains and seas on the works, lack of distinction between the real and Idealism and the dual atmosphere of peace and chaos. Essential features of Ashikaga painting are the distance of art from temples, ancient indigenous themes and motifs, the gradual decline of the vitality of pen and ink, the emergence of Tessa and Kano painting schools, the emphasis on shaping lines, and ink painting based on the quality of Zen revelation. In the case studies from the Ashikaga period, narrative and ritual subjects played a minimal role. Landscape and nature topics or animals have the most share. In almost all cases, the angle of view is opposite. The combination of warrior and samurai concepts, with ritual and philosophical foundations and components of Buddhism and Zen Buddhism, is the basis for the formation of Japanese art in the artistic periods corresponding to these developments. In Japanese culture, a unique relationship between Buddhism and Shinto exists. The sum of these features reflects Zen's influence on the Ashikaga art. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Buddhism, Zen Buddhism, Ashikaga, Japanese painting | ||
| مراجع | ||
|
اعتضادی، لادن (1381). ذن، فرهنگ و هنر ژاپن (نقش مبانی معرفت‌شناختی ذن در هنر ژاپن)، صفه، 12(3 و 4)، 57-73.
امین خندقی، جواد؛ هندسی، سیده مرضیه (1401). مطالعۀ انتقادی جایگاه عقل شهودی در خلق و فهم هنر سنتی از منظر سنت‌گرایان، تأملات فلسفی، 12(28)، 359-384. https://doi.org/10.30470/phm.2021.531681.2005
پاکباز، روئین (1386). دایره المعارف هنر، تهران: فرهنگ معاصر. دله، نلی (1382). ژاپن روح گریزان، ترجمۀ ع. پاشایی و نسترن پاشایی، تهران: روزنه.
ریاضی، محمدرضا (1391). تاریخ هنر جهان، تهران: مدرسه برهان.
ریو، جان (1388). هنر ژاپن: نگاهی به جزئیات، ترجمۀ بابک محقق، تهران: فرهنگستان هنر.
سروی، محمدرضا (1398). شرق نگاشت: مجموعه مقالات هنر و معماری شرق، ترجمۀ ابوالقاسم اسماعیل‌پور و دیگران، تهران: فرهنگستان هنر.
علیزاده، روجا (1394). زیبایی‌شناختی ذن بودیسم و آرمان زیبایی‌شناسی یوگن در هنر ژاپن، کنفرانس بین‌المللی معماری شهرسازی عمران هنر و محیط زیست: افق‌های آینده نگاه به گذشته، تهران.
کشاورزی شهر بابکی، هما (1391). استمرار تفکر ذن بودیسم در هنرهای تصویری معاصر ژاپن (با تکیه بر نقاشی)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه هنر، دانشکده هنرهای تجسمی.
Cleary, Thomas F. (1988). Classics of Buddhism and Zen: Teachings of Zen, Zen readers, Zen letters, Shōbōgenzō: Zen essays by Dōgen, The ecstasy of Enlightenment, Honolulu: University of Hawai'i Press. Clunas, Craig (1997). Art in China, Oxford: Oxford University Press. Ford, Barbara Brennan (1987). The Arts of Japan, The Metropolitan Museum of Art Bulletin, 45(1), 1-56. https://doi.org/10.2307/3259426. Ishida, Ichirō and Brown, Delmer M. (1963). Zen Buddhism and Muromachi Art, The Journal of Asian Studies, 22(4), 417-32. https://doi.org/10.2307/2049856. Juniper, Andrew (2003). Wabi Sabi: The Japanese Art of Impermanence - Understanding the Zen Philosophy of Beauty in Simplicity, Clarendon: Tuttle Publishing. Keene, Donald (1971). Landscapes and Portraits: Appreciations of Japanese Culture, Tokyo: Kadansha. Klein, Bettina and Wheelwright, Carolyn (1984). Japanese Kinbyōbu: The Gold-Leafed Folding Screens of the Muromachi Period (1333-1573). Part I, Artibus Asiae, 45(1), 5-33. https://doi.org/10.2307/3249744. Koren, Leonard (2008). Wabi-sabi for Artists, Designers, Poets & Philosophers, Berkeley: Stone Bridge Press. Kozyra, Agnieszka (2013). The Logic of Absolute Contradictory Self-identity and Aesthetic Values in Zen Art, Rocznik Orientalistyczny, 66(1), 5-26. Ludwig, Theodore M. (1981). Before Rikyū: Religious and Aesthetic Influences in the Early History of the Tea Ceremony, Monumenta Nipponica, 36(4), 367-90. https://doi.org/10.2307/2384225. Marra, Michele (ed.) (2001). A History of Modern Japanese Aesthetics, Honolulu: University of Hawai'i Press. Mostow, Joshua S (1996). Pictures of the Heart: The Hyakunin Isshu in Word and Image, Honolulu: University of Hawai'i Press. Motoori, Norinaga (2007). The Poetics Of Motoori Norinaga, trans. Michael F. Marra. Honolulu: University of Hawai'i Press. Nishitani, Keiji (1995). The Japanese Art of Arranged Flowers, World Philosophy: A Text with Readings, New York: McGraw Hill. Nitobe, Inazo (1899). Bushido: The Soul of Japan, New York: Kodansha USA. Okakura, Kakuzō (1906). The Book of Tea, Berkeley: University of California Press. Phillips, Quitman E. (1994). Honchō Gashi and the Kano Myth, Archives of Asian Art, (47), 46-57. Richie, Donald (2007). A Tractate on Japanese Aesthetics, Berkeley: Stone Bridge Press. Sadao, Tsuneko S. (2010). Discovering the arts of Japan, New York: Abbeville Press Publishers. Saito, Yuriko (2003). Representing the essence of objects: Art in the Japanese aesthetic tradition, Art and Essence. Eds. Ananta Charana Sukla and Stephen Davies Davis, Ann Arbor: University of Michigan Press. Saito, Yuriko (2007). The Moral Dimension of Japanese Aesthetics, The Journal of Aesthetics and Art Criticism, 65(1), 85-97. Sanderson, Geoffrey (1981). The Art of Japanese Gardens, Landscape Australia, 3(4), 312-17. Saunders, Kenneth (1934). The Ideals of East and West, Cambridge: Cambridge University Press. Tetsurō, Watsuji and Umeyo, Hirano (1971). Japanese Literary Arts and Buddhist Philosophy, The Eastern Buddhist, 4(1), 88-115. Tsubaki, Andrew T. (1971). Zeami and the Transition of the Concept of Yūgen: A Note on Japanese Aesthetics, The Journal of Aesthetics and Art Criticism, 30(1), 55-67. https://doi.org/10.2307/429574 Tsuji, Nobuo (2019). History of Art in Japan, Tokyo: University of Tokyo Press. Tsurayuki, Ki no (1985). Kokin Wakashū: The First Imperial Anthology of Japanese Poetry; with Tosa Nikki and Shinsen Waka, Redwood City: Stanford University Press. Varley, Paul (2000). Japanese Culture, Honolulu: University of Hawai'i Press. Watson, William (1981). The Great Japan Exhibition: Art of the Edo Period 1600-1868: 24 October - 20 December 1981, 28 December 1981-21 February 1982, London: Royal Academy of Arts. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 443 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 400 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب