ریاحی, محمد. (1402). مطالعۀ تطبیقی جایگاه نظارت دیوان بر آرای دادگاهها با توجه به حکمی یا موضوعی بودن تفسیر قرارداد در حقوق ایران و فرانسه. , 14(2), 807-829. doi: 10.22059/jcl.2023.354694.634470
محمد ریاحی. "مطالعۀ تطبیقی جایگاه نظارت دیوان بر آرای دادگاهها با توجه به حکمی یا موضوعی بودن تفسیر قرارداد در حقوق ایران و فرانسه". , 14, 2, 1402, 807-829. doi: 10.22059/jcl.2023.354694.634470
ریاحی, محمد. (1402). 'مطالعۀ تطبیقی جایگاه نظارت دیوان بر آرای دادگاهها با توجه به حکمی یا موضوعی بودن تفسیر قرارداد در حقوق ایران و فرانسه', , 14(2), pp. 807-829. doi: 10.22059/jcl.2023.354694.634470
ریاحی, محمد. مطالعۀ تطبیقی جایگاه نظارت دیوان بر آرای دادگاهها با توجه به حکمی یا موضوعی بودن تفسیر قرارداد در حقوق ایران و فرانسه. , 1402; 14(2): 807-829. doi: 10.22059/jcl.2023.354694.634470
مطالعۀ تطبیقی جایگاه نظارت دیوان بر آرای دادگاهها با توجه به حکمی یا موضوعی بودن تفسیر قرارداد در حقوق ایران و فرانسه
گروه حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران؛ قاضی دادگستری
چکیده
شناخت مسائل حکمی از موضوعی در تفسیر قرارداد برای تبیین حدود اختیار قاضی ماهوی و قلمرو نظارت دیوان عالی کشور اهمیت ویژهای دارد. قاضی دادگاه در عملیات تفسیر برای احراز قصد طرفین اختیار مطلق دارد و دیوان عالی نمیتواند در امور موضوعی چنین اختیاری را محدود نماید؛ البته استثناهایی وجود دارد که دیوان نظارت خود را در آن اعمال و حکم را نقض میکند؛ برای مثال، در فرضی که دادرس قرارداد را به بهانۀ تفسیر تحریف میکند، حکم از سوی دیوان در آستانۀ نقض قرار میگیرد. وظیفۀ دیوان عالی کشور نظارت بر حسن اجرای قوانین در محاکم است، بنابراین مسائل قانونی تفسیر را کنترل مینماید؛ یعنی جایی که قاضی دادگاه در تطبیق حکم قانونی بر موضوع دچار اشتباه میشود، دیوان حکم را نقض میکند. هدف نگارندۀ این مقاله آن است که با روش توصیفی- تحلیلی و با نگرش تطبیقی به نظام حقوقی فرانسه، امور حکمی قرارداد را از امور موضوعی آن شناسایی کند تا درعمل با توجه به سکوت قانونگذار ایران در این زمینه، قلمرو دخالت دیوان و اختیار دادگاههای ماهوی در تفسیر قرارداد روشن شود؛ بهطور معمول در هردو نظام حقوقی ایران و فرانسه، دیوان عالی کشور میتواند تنها در امور حکمی نظارت کند.
A Comparative study on the Role of Supreme Court to Review of the Lower Courts' judgments with regards to the Interpretation of Contract as a matter of Law or Fact; Iranian and French Law Approach
نویسندگان [English]
Mohammad Riyahi
Department of private law, Faculty of Law and Humanities sciences, Islamic Azad University of Esfahan (khorasgan), Esfahan, Iran; Judge of the court
چکیده [English]
It is of special importance to distinguish legal matters from factual ones in the interpretation of contracts in order to clarify the scope of the (first instance) judge's authority and the jurisdiction of the Supreme Court. The court judge enjoys absolute authority in the process of interpretation to ascertain the intention of the parties, and the Supreme Court cannot restrict such authority. However, there are exceptions where the Supreme Court can intervene and overturn a judgment. For example, when a judge distorts a contract under the pretext of interpretation, the Supreme Court may overturn the judgment. It merits mention that the Supreme Court is responsible for supervising the proper enforcement of rules in courts; in other words, it controls the legal issues of interpretation. To put it simply, when a judge makes a mistake in aligning a judgment with the facts, the Supreme Court will overturn the judgment. Comparing Iran’s legal system with that of France, this descriptive-analytical study aims to distinguish the legal aspects/matters of contracts from their factual aspects/matters. This will clarify the scope of the Supreme Court's intervention and the authority of the court of first instance in interpreting contracts, considering that the Iranian legislature expresses no opinion in this regard. Typically, in both Iranian and French legal systems, the Supreme Court can only exercise jurisdiction over legal matters.
کلیدواژهها [English]
common intention of parties, contract interpretation, factual/thematic interpretation, legal interpretation, real intention.
مراجع
الف) فارسی
اسماعیلی، سمانه؛ جعفری فشارکی، محمد و علوی حجازی، سیما (1398). حکمی یا موضوعی بودن تفسیر در حقوق ایران و فرانسه. دوفصلنامۀ علمی-اختصاصی فقه و حقوق معاصر، بهار و تابستان (8)، 67-96.
اصغری آقمشهدی، فخرالدین و تقیپوردرزی نقیبی، محمدحسین (1396). مطالعۀ تطبیقی تأثیر عرف و عادت در تفسیر قرارداد در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا و حقوق ایران. مجلۀ مطالعات حقوق تطبیقی، پاییز و زمستان (2)، 413-442.
جعفری فشارکی، محمد (1386). اصول و مبانی تفسیر قرارداد در حقوق ایران. رسالۀ دکتری، دانشکدۀ حقوق و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1387). تأثیر اراده در حقوق مدنی. چاپ دوم، تهران: گنج دانش.
حبیبی، محمود (1389). تفسیر قراردادهای تجاری بینالمللی. چاپ اول، تهران: میزان.
دادنامۀ شمارۀ 140132390001739823 پرونده به شمارۀ بایگانی 0000563 صادره از شعبۀ 9 دادگاه حقوقی شهرکرد.
دادنامۀ شمارۀ 9809973814401626 شعبۀ 4 دادگاه تجدیدنظر استان چهارمحال و بختیاری.
رشوند بوکانی، مهدی؛ محمدی، پژمان؛ خسروی، حسن و ساردوئی، آذین (1401). تأثیر دیدگاههای تفسیری هرمنوتیک بر تفسیر قضایی قراردادها. مطالعات حقوقی، تابستان (2)، 175-207.
سنهوری، عبدالرزاق (1390). الوسیط فی شرح القانون المدنی دوره حقوق تعهدات. ترجمۀ سید مهدی دادمرزی و محمدحسین دانشکیا، چاپ دوم، قم: انتشارات دانشگاه قم.
شهیدی، مهدی (1388). اصول قراردادها و تعهدات. چاپ هفتم، تهران: مجمع علمی فرهنگی مجد.
شیخی، فاطمه؛ امینی، منصور؛ ساورایی، پرویز و سیفی زیناب، غلامعلی (1399). جایگاه قاعدهی تفسیر علیه انشاکننده در تحقق عدالت توزیعی در حقوق قراردادها. فصلنامۀ علمی دیدگاههای حقوق قضایی، بهار (89)، 121-138.
صفایی، سیدحسین(1388). حقوق مدنی- قواعد عمومی قراردادها. چاپ هفتم، تهران: انتشارات میزان.
غمامی، مجید (1401). تعادل اقتصادی، رمز پایداری قرارداد بازاندیشی در نظریه غبن حادث. چاپ اول، تهران: شرکت سهامی انتشار.
غمامی، مجید و اشراقی آرانی، مجتبی (1389). تفکیک امر حکمی از امر موضوعی در دادرسی مدنی تبیین نظریه عمومی. فصلنامۀ حقوق، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، تابستان (2)، 275-294.
قشقایی، حسین (1378). شیوۀ تفسیر قراردادهای خصوصی در حقوق ایران و نظامهای حقوقی معاصر. چاپ اول، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى.
کاتوزیان، ناصر (1387). الزامهای خارج از قرارداد مسئولیت مدنی. جلد اول، چاپ هشتم، تهران: مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
کاتوزیان، ناصر (1390). مقدمۀ علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران. چاپ هفتادونه، تهران: شرکت سهامی انتشار.
متیندفتری، احمد (1388). آیین دادرسی مدنی و بازرگانی. جلد دوم، چاپ سوم، تهران: انتشارات مجد.
محقق داماد، مصطفی؛ عبدیپور فرد، ابراهیم؛ قنواتی، جلیل، وحدتی شبیری، سید حسن (1390). قواعد عمومی قراردادها در فقه امامیه. جلد دوم، چاپ سوم، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
مریدیفر، حسین؛ سکوتی نسیمی، رضا و مسعودی، ناصر (1397). ترجیح ارادهی درونی بر ارادهی ظاهری در تفسیر قراردادهای تجاری مبتنی بر توجیه اخلاقی. مجلۀ پژوهشهای اخلاقی، تابستان (4)، 183-202.
یزدانیان، علیرضا و آرایی، حمید (1395). مطالعۀ تطبیقی تفسیر موسع و مضیق از قاعدۀ تفسیر قرارداد به زیان تنظیمکننده در قراردادهای بیمه. مجلۀ پژوهشهای حقوقی، نیمسال اول (29)، 137-160.
ب) عربی
آشتیانی، میرزا محمدحسن (1425ق). کتاب القضا. چاپ اول، قم: انتشارات زهیر کنگرۀ علامه آشتیانی قدسسره.