سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات163
تعداد شماره‌ها6,823
تعداد مقالات73,545
تعداد مشاهده مقاله134,630,293
تعداد دریافت فایل اصل مقاله105,184,820
مقامی, امیر. (1404). رویکرد دستورگرایانه به امکان ساختارمندی حقوق بین‌الملل. , 55(2), 1081-1102. doi: 10.22059/jplsq.2024.211369.1297
امیر مقامی. "رویکرد دستورگرایانه به امکان ساختارمندی حقوق بین‌الملل". , 55, 2, 1404, 1081-1102. doi: 10.22059/jplsq.2024.211369.1297
مقامی, امیر. (1404). 'رویکرد دستورگرایانه به امکان ساختارمندی حقوق بین‌الملل', , 55(2), pp. 1081-1102. doi: 10.22059/jplsq.2024.211369.1297
مقامی, امیر. رویکرد دستورگرایانه به امکان ساختارمندی حقوق بین‌الملل. , 1404; 55(2): 1081-1102. doi: 10.22059/jplsq.2024.211369.1297

رویکرد دستورگرایانه به امکان ساختارمندی حقوق بین‌الملل

فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران
دوره 55، شماره 2 - شماره پیاپی 42، تیر 1404، صفحه 1081-1102    اصل مقاله (652.96 K)
نوع مقاله: علمی-پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jplsq.2024.211369.1297
نویسنده
امیر مقامی*
استادیارگروه حقوق دانشکدۀ علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده
نگاهی کل‌نگر به حقوق بین‌الملل کلاسیک، تصویری از مجموعه قواعد پراکندة توافقی را نشان می‌دهد که الزاماً بین قواعد مزبور، هماهنگی به‌مثابة یک کل به‌هم‌پیوسته و یکپارچه مشاهده نمی‌شود و چنین مجموعه‌ای نمی‌تواند از یک نظم دستوری، شامل سلسله‌مراتب قواعد و تضمین حقوق بنیادین بهره‌مند شود. با وجود این، حقوقدانان متأخر، حقوق بین‌الملل را نیز یک «سیستم» حقوقی توصیف کرده‌اند. تحقیق حاضر با روشی توصیفی به‌دنبال راستی‌آزمایی این ادعاست و نشان می‌دهد که اولاً عین‌گرایی رایج در تمام اجزای حقوق بین‌الملل در کنار تکثر بازیگران متکثرالمنافع فعال و منفعل در جامعة بین‌المللی، در ظاهر مانع پذیرش نظام ساختاری می‌شود؛ ثانیاً رویکردهای تازه‌تر، ناگزیر از پذیرش ارزش‌های ذهنی است و در نتیجه، یک همگرایی مبتنی بر هدف در جامعة بین‌المللی پدید آمده است. نتیجة این تز و آنتی‌تز آن است که حقوق بین‌الملل، همچنان در حال تکوین است و خوانش دستوری با استفاده از امکانات موجود، ساختارمندی آن را تقویت می‌کند.
کلیدواژه‌ها
اهداف جامعة بین‌المللی؛ تکثر منافع؛ ذهنیت؛ ساختار؛ عینیت
عنوان مقاله [English]
A Command-Based Approach to the Possibility of Structuring ‎International Law
نویسندگان [English]
Amir Maghami
Assistant Professor, Department of Law, Faculty of Administrative Science and Economics, University of Isfahan, Isfahan, Iran
چکیده [English]
A holistic view of classical international law presents an image of a collection of scattered consensual rules, where coordination as a cohesive and integrated whole is not necessarily observed among these rules. Such a collection cannot benefit from a normative order that includes a hierarchy of rules and guarantees fundamental rights. Nevertheless, later legal scholars have described international law as a "system" of law. This research, employing a descriptive method, seeks to validate this claim and demonstrates that, firstly, the prevalent objectivism in all components of international law, alongside the multitude of active and passive interest-driven actors in the international community, seemingly hinders the acceptance of a structural system; secondly, newer approaches inevitably embrace subjective values, resulting in a goal-oriented convergence within the international community. The outcome of this thesis and its antithesis is that international law is still evolving, and a normative reading utilizing existing capacities enhances its structuring.
کلیدواژه‌ها [English]
objectivity, plurality of ‎interests, subjectivism, ‎structure, purposes of the ‎international community.‎
مراجع
  1. فارسی
الف) کتاب‌ها

  1. فلسفی، هدایت‌اله (1390). صلح جاویدان و حکومت قانون، دیالکتیک همانندی و تفاوت. تهران: فرهنگ نشر نو.
  2. کسسه، آنتونیو (1376). حقوق بین‌الملل در جهانی نامتحد. ترجمة مرتضی کلانتریان، تهران: طرح نو.
  3. موحد، محمدعلی (1381). در هوای حق و عدالت، از حقوق طبیعی تا حقوق بشر. تهران: کارنامه.
 

ب) مقالات

  1. آزادبخت فرید (1389). پارادایم میان‌رشته‌ای حقوق بین‌الملل: یک بررسی سیستمی با روابط بین‌الملل. فصلنامة مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 3 (1)، 135-171.
  2. جلالی، محمود و امیر مقامی (1390). کارکرد حقوق بین‌الملل در فرایند جهانی‌ شدن حقوق. فصلنامة حقوق، 41 (3)، 97-116.
  3. رالز، جان (1387). لیبرالیسم سیاسی. ترجمة مراد ثقفی. گفتگو، (52)، 7-38.
  4. رستم‌زاد، حسین‌قلی (1384). جامعة بین‌المللی و تعهدات بین‌المللی (Erga Omnes). مجلة حقوقی بین‌المللی، 22 (33)، 9-71.
  5. شهابی، مهدی (1392). از حقوق مدرن تا حقوق پست‌مدرن، تأملی در مبانی تحول نظام حقوقی. تحقیقات حقوقی، 16 (62)، 637-686.
  6. فلسفی، هدایت‌اله (1381الف). حق، صلح و منزلت انسانی، تأملاتی در مفاهیم قاعدۀ حقوقی، ارزش اخلاقی و بشریت. مجلة حقوقی بین‌المللی، 19 (26)، 5-130.
  7. فلسفی، هدایت‌اله (1381ب). ملل متحد و آرمان بشریت. تحقیقات حقوقی،5 (35)، 7-30.
  8. کدخدایی، عباسعلی و امیر مقامی (1395). ساختار آنالوگ حقوق بین‌الملل. مطالعات حقوق عمومی، 46 (3)، 465-489.
  9. کربنیه، جین و ماتیوت، آندره (1381). ساختار در حقوق خصوصی و عمومی. ترجمة ناصر علی منصوریان، مجلة تخصصی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، 2 (2)، 183-194.
  10. کریستنسن، گوردن (1377). جامعة مدنی جهانی و حاکمیت حقوق بین‌الملل. ترجمة حسین شریفی طرازکوهی، راهبرد، 15 و 16، 87-106.
 

  1. انگلیسی
  2. A) Books
  3. Boas, G. (2012). Public International Law. Northampton: Edward Eelgar Publishing.
  4. Bederman, D. J. (2002). The Spirit Of International Law. Georgia: University of Georgia Press.
  5. Boucher, D. (2009). The Limits Of Ethics In International Relation, Natural Law, Natural Rights, And Human Rights In Transition. Oxford: Oxford University Press.
  6. Chen, L. C. (2015). An Introduction To Contemporary International Law, A Policy-Oriented Perspective. Oxford: Oxford University Press.
  7. Covell, C. (2004). Hobbes, Realism And The Tradition Of International Law. New York: Palgrave Macmillan.
  8. Crawford, R. (2000). Idealism and Realism in International Relations, Beyond the Discipline. London: Routledge.
  9. Gray, C. (2002). The Principle Of Non-Use Of Force, In The United Nations And The Principles Of International Law. Edited by Vaughan Lowe And Colin Warbrick. London: Routledge.
  10. Howse, R. L., & Nicolaidis, K. (2008). Democracy Without Sovereignty: The Global Vocation Of Political Ethics, In The Shifting Allocation Of Authority In International Law Considering Sovereignty, Supremacy And Subsidiarity, edited by Tomer Broude and Yuval Shany. Oxford: Hart Publishing.
  11. Hurrell, A. (2007). On Global Order Power, Values, and the Constitution of International Society. Oxford: Oxford University Press.
  12. Klabbers, J., Peters, A., & Ulfstein, G. (2009). The Constitutionalization of International Law. Oxford: Oxford University Press.
  13. Ohlin, J. D. (2015). The Assault On International Law. Oxford: Oxford University Press.
  14. Pulkowski, D. (2008). Structural Paradigms Of International Law, In The Shifting Allocation Of Authority In International Law Considering Sovereignty, Supremacy And Subsidiarity, edited by Tomer Broude And Yuval Shany. Oxford: Oxford, Hart Publishing.
  15. Skordas, A. (2007). Self-determination of peoples and transnational regimes: a foundational principle of global governance, in Transnational Constitutionalism, International and European Perspectives. Edited by Nicholas Tsagourias. Cambridge: Cambridge University Press.
  16. Snyder, F. (2003). The Unfinished Constitution of The European Union: Principles, Processes and Culture, In European Constitutionalism Beyond The State, edited by J. H. H. Weiler And Marlene Wind. Cambridge: Cambridge University Press.
  17. Von Bernstorff, J., & Dunlap, T. (2010). The Public International Law Theory Of Hans Kelsen, Believing In Universal Law. Cambridge: Cambridge University Press.
  18. Wacks, R.(2006). Philosophy of Law, A Very Short Introduction, New York: Oxford University Press.
 

  1. B) Articles
  2. Charney, J. (1993). Universal International Law. AJIL, 87 (4), 529-551. https://doi.org/10.2307/2203615
  3. Mattheis, C. (2012). The System Theory of Niklas Luhmann and the Constitutionalization of the World Society. GJIL, 4 (2), 624-647. 3249/1868-1581-4-2-mattheis
  4. Lee, H. E., & Lee, S. (2010). Positivism In International Law: State Sovereignty, Self-Determination, And Alternative Perspectives. AYIL, 16, 1-24.
  5. Onuf, N. (1994). The Constitution of International Society. EJIL, 5 (1), 1-19. https://doi.org/10.1093/oxfordjournals.ejil.a035857
  6. Pureza, José Manuel (2012). New Regionalism and Global Constitutionalism: Allies, Not Rivals. ESIL Conference Paper Series, 2 (1), 1-12.
  7. Reus-Smit, C. (1997). The Constitutional Structure of International Society and the Nature of Fundamental Institutions. International Organization, 51 (4), 555-589. https://doi.org/10.1162/002081897550456
  8. Ulfstein, G. (2012). The Relationship Between Constitutionalism and Pluralism. Goettingen Journal of International Law, 4(2), 575-583. http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2176224
  9. Vidmar, J. (2013). Rethinking Jus Cogens After Germany V. Italy: Back To Article 53?. Netherlands International Law Review, 60 (1), 1-25. https://doi.org/10.1017/S0165070X12001015
 

  1. اسناد و معاهدات بین‌المللی
  2. Convention on Succession of States, 1978, Art. 11.
  3. ICJ (1986), Case Concerning Military And Paramilitary Activities In And Against Nicaragua (Nicaragua V. United States Of America).
  4. ILC, (2006), Conclusions Of The Work Of The Study Group On The Fragmentation Of International Law: Difficulties Arising From The Diversification And Expansion Of International Law, 2006, Adopted By The International Law Commission At Its Fifty-Eighth Session, In 2006, And Submitted To The General Assembly As A Part Of The Commission’s Report Covering The Work Of That Session (A/61/10, Para. 251). Yearbook Of The International Law Commission, 2006, Vol. II, Part Two.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 318
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 231





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب