پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,037 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,521,049 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,780,623 |
سنجش زیستی استرانسیم در تالاب بین المللی هامون | ||
| نشریه محیط زیست طبیعی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 آبان 1403 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jne.2024.382611.2714 | ||
| نویسندگان | ||
| ساحل پاکزادتوچایی* 1؛ علی خسروانی زاده2 | ||
| 1عضو هیأت علمی گروه پژوهشی اکوسیستم های طبیعی، پژوهشکده تالاب بین المللی هامون، پژوهشگاه زابل | ||
| 2استادیار پژوهشگاه زابل، پژوهشکدۀ تالاب بین المللی هامون، گروه علوم آبزیان | ||
| چکیده | ||
| در دهه‌های اخیر تأثیر آلاینده‌های مختلف از جمله فلزات سنگین بر محیط‌های آبی افزایش یافته است. فلزات سمی به‌دلیل عدم تجزیۀ زیستی در بافت‌های آبزیان از قبیل ماهیان تجمع یافته و از طریق مصرف ماهی تهدیدی برای سلامتی انسان هستند. همچنین این آبزیان قادرند وضعیت سلامت محیط را نشان دهند. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین غلظت عنصر استرانسیم در بافت‌های عضله، کبد، آبشش و کلیۀ ماهی کپور معمولی (Cypinus carpio) در سه بخش هامون پوزک، صابوری و هیرمند تالاب بین‌المللی هامون (در زمان پرآبی تالاب) به‌منظور بررسی وضعیت تالاب از نظر فلز استرانسیم و همچنین تعیین ریسک سلامت بافت عضلۀ ماهی برای انسان بود. نمونه‌های ماهی در زمان پرآبی تالاب هامون از سه بخش پوزک، صابوری و هیرمند برداشت شد. پس از صید نمونه‌های ماهی، هضم اسیدی بافت‌ها انجام شد و غلظت عناصر توسط دستگاه جذب اتمی ICP-OES سنجش گردید. سپس غلظت فلز در بین بافت‌های ماهی و همچنین بین سه بخش تالاب مقایسه شد. همچنین ریسک سلامت بافت عضلۀ ماهی برای مصرف کننده بررسی گردید. میانگین غلظت فلز استرانسیم در بافت‌های عضله، کبد، کلیه و آبشش ماهی به‌ترتیب 66/16، 41/12، 80/205 و 05/30 میکروگرم بر گرم وزن خشک به‌دست آمد. مقایسۀ غلظت فلز استرانسیم در بین بافت‌های مورد مطالعه، حاکی از بیشتر بودن غلظت این عنصر در بافت آبشش بود (ANOVA, p<0.05). نتایج مقایسۀ غلظت استرانسیم در بین سه بخش تالاب، همچنین حاکی از بالاتر بودن غلظت استرانسیم در بافت کلیه و آبشش هامون پوزک در مقایسه با سایر بخش‌های تالاب (هامون صابوری و هیرمند) بود. بیشترین میزان شاخص پتانسیل خطر (THQ) در کودکان و بالغین در هامون پوزک و صابوری به‌ترتیب 0170/0 و 038/0، 0198/0 و 043/0 و برای هیرمند نیز 0165/0 و 036/0 (کمتر از) به‌دست آمد. مقدار شاخص خطر (HI) نیز در بالغین (227 گرم) و کودکان (114 گرم) کمتر از ۱ محاسبه شد. رودخانه‌های تأمین کنندۀ آب هامون پوزک، در مقایسه با دو بخش دیگر، مسیر طولانی‌تری را در کشور افغانستان طی می‌کنند، بنابراین افزایش غلظت عنصر می‌تواند ناشی از تأثیر محیطی بر غلظت این عنصر در آب و به دنبال آن در ماهی کپور باشد. لذا بر اساس نتایج حاصل می‌توان عنوان کرد که ماهی کپور معمولی C. carpio می‌تواند به‌عنوان شاخصی مناسب جهت برآورد وضعیت عنصر استرانسیم در تالاب هامون در شرایط پرآبی باشد. همچنین بر اساس محاسبۀ تهدید سلامت عضلۀ ماهی، غلظت استرانسیم در ماهی کپور معمولی برای مصرف‌کنندگان این ماهی در منطقۀ سیستان خطرآفرین نیست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تجمع زیستی؛ شاخص ریسک سلامت؛ هامون پوزک؛ هامون صابوری؛ هامون هیرمند | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Bioassay of strontium in Hamoun International Wetland | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sahel Pakzad Toochaei1؛ Ali Khosravanizadeh2 | ||
| 1Research Institute of Zabol | ||
| 2Assistant Professor, Department of Aquatic Science, Hamoon International Wetland Research Institute, Research Institute of Zabol, Zabol, Sistan and Baluchestan, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In recent decades, the impact of various pollutants, including heavy metals, on aquatic environments has increased. Due to non-biodegradability, toxic metals accumulate in aquatic tissues, including fish, and pose a threat to human health through fish consumption. Also, these aquatic animals are able to show the health status of the environment. Therefore, the purpose of this study is to determine the concentration of strontium in muscle, liver, gill and kidney tissues of common carp (Cypinus carpio) in three parts of Hamoon Puzak, Sabouri and Hirmand of Hamoon International Wetland (during the high-water period of the wetland) in order to survey the quality of the wetland. In terms of metal strontium and also determining the health risk of fish muscle tissue for humans. After catching the fish samples, acidic digestion of the tissues was done and the concentration of elements was measured by atomic absorption ICP-OES. Then, the metal concentration in each of the fish tissues was compared between the three parts of the wetland, and the health risk of the fish muscle tissue for the consumer was investigated. The average concentration of strontium metal in muscle, liver, kidney and gill tissues was 16.66 µg/g dw, 12.41 µg/g dw, 205.80 µg/g dw and 30.05 µg/g dw respectively. The highest concentration of strontium was measured in gill tissue (ANOVA, p<0.05). The results also indicated a higher concentration of strontium in the tissue of the kidney and gill of Hamoon Pozak. The highest amount of risk potential index (THQ) in children and adults was obtained in Hamoon Pozak and Sabouri 0.0170 and 0.038, 0.0198 and 0.043 and for Hirmand 0.0165 and 0.036 respectively (less than 1). The value of the hazard index (HI) was also calculated to be less than 1 in adults (227 g) and children (114 g). Considering the longer route taken by the rivers entering Hamoon Pozak compared to the other two parts, the increase in element concentration can be caused by the environmental effect on the concentration of this element in water and then in carp fish. Therefore, based on the results, it can be said that common carp C. carpio can be used as a suitable indicator to estimate the status of strontium element in Hamoon International Wetland in high water conditions. Also, based on the calculation of the threat to fish muscle health, the concentration of strontium in common carp is not dangerous for the consumers of this fish in Sistan region. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Bioaccumulation, Health Risk Index, Hamoon Pozak, Hamoon Sabouri, Hamoon Hirmand | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 88 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب