پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,578 |
| تعداد مقالات | 71,072 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,681,566 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,911,726 |
تحلیل گذار از بازنمایی به استتیک در عکاسی بر مبنای آرای رانسیر | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 آذر 1403 اصل مقاله (1.62 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2024.381300.667347 | ||
| نویسندگان | ||
| خلیل پورخاتمی1؛ رامتین شهبازی* 2 | ||
| 1کارشناسی ارشد عکاسی، دانشکده هنر، دانشگاه بین المللی سوره، تهران، ایران | ||
| 2استادیار گروه سینما، دانشکده هنر، دانشگاه بین المللی سوره، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| همراهی با دستگاهی که تنها می‌تواند تصویر فنی تولید کند به زودی یکنواخت و خسته‌کننده خواهد شد و این همان جایی است که عکاس حرفه‌ای به بازی کردن با دستگاه خود می‌پردازد، چیزی‌که می‌توان آن‌را بازی عکاسانه‌ای خواند که با نظریه‌ی رژیم‌های هنری رانسیر پیوندی بسیار نزدیک برقرار می‌کند. مرحله‌ی گذار از بازنمایی به استتیک در عکاسی، به‌وسیله‌ی برهم‌زدن توزیع امرمحسوس امکان‌پذیر است، زیرا عکاسی زمانی توانایی حضورْ مابین هنرها را به دست می‌آورد که بتواند امرپیش‌پاافتاده را ازآن‌خود کند. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، قصد دارد به نحوه‌ی تملّک جایگاه‌‌ها و بازپس‌گیری آن در اجتماع به واسطه‌ی بازی بپردازد، بازی‌ای که به امرسیاسی و قانون دست‌اندازی می‌کند تا بتواند به این سوال پاسخ دهد که چگونه بازی‌های عکاسانه توانایی حضور در رژیم استتیکی را پیدا می‌کنند؟نحوه‌ی پاسخ‌دهی به این سوال به واسطه‌ی نظریات رانسیر در توزیع امرمحسوس و مفهوم بازی شکل گرفته که برای بررسی بهتر از نمونه‌های پژوهشی در عکاسی ایران استفاده گردیده است. نتایج حاصل در پژوهش را می‌توان بدین‌صورت بیان کرد: در عکاسی، ازآن‌خودسازی امرپیش‌پاافتاده را می‌توان برهم زدن نظم بازنمایانه‌ی موجود خواند و مفاهیم بازی و توزیع امرمحسوس به یک چیز در دو ساحت مجزا اشاره دارند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ژاک رانسیر؛ رژیم استتیکی؛ بازی عکاسانه؛ عکاسی؛ توزیع امرمحسوس؛ بازنمایی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of the transition from representation to aesthetics in photography based on Rancière's views | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Khalil Pourkhatami1؛ Ramtin Shahbazi2 | ||
| 1MSc in Photography, Faculty of Arts, Soore International University, Tehran, Iran | ||
| 2Assistant Professor of Cinema Department, Faculty of Arts, Soore International University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| A technical image, such as a photograph, is produced by a device, which is an entity designed for specific functions, having supplanted and emulated human manual labor. Engaging with a device limited to generating technical images can quickly become repetitive and dull, prompting professional photographers to experiment with their equipment in a manner that can be termed "photographic play." This playful approach has a strong affinity with or even embodies, Jacques Rancière's theory of artistic regimes. The notion of play can be interpreted as a strategy through which subjects marginalized from the dominant social and political landscape can reclaim their position and utilize it. The aesthetic regime intended by Rancière can also be seen as the collapse of the common representational system of art, through which the dignity and position of the subjects of representation was determined, and it is obvious that photography also emerged from the same common representational system and belonged to that system. The aesthetic regime of the arts removed the correlation between the theme and the way of representation and gave value and importance to the mundane, and in this structure, photography was no longer through imitating the styles of art and belonging to the system of representation, which became art, but rather through the self-construction of the matter. The shift from the representational regime to the aesthetic regime in photography is facilitated by challenging the distribution of the sensible—a concept that defines the extent to which the everyday can impact society. Photographic plays, by focusing on the everyday elements that lie outside the norms and conventions of representational art, and by reintegrating them into the distribution of the sensible, thereby disrupting the conventional representational order, are of significant interest. Photography can only assert its presence among the arts by moderating the everyday and challenging the distribution of the sensible. This descriptive-analytical study seeks to explore how individuals and objects can assert their presence in society through the concept of play, which disrupts the existing aesthetic order and the rules of the distribution of the sensible. It aims to answer the question: How do photographic plays achieve presence in the aesthetic regime envisioned by Jacques Rancière? How can the concept of the distribution of the sensible be equated with the concept of play? The approach to answering these questions is informed by Rancière's theories on the distribution of the sensible and Vilém Flusser's concept of play. After a theoretical analysis, these concepts are applied to examine two case studies in Iranian photography from the late 1990s. The findings of this research can be summarized as follows: In photography, the transformation of the everyday, achieved by disrupting the conventional representational order, has a significant potential to be present in Jacques Rancière's aesthetic regime. The concepts of play and challenging the distribution of the sensible converge towards a single goal in two distinct domains; in photography, one pathway to achieving Jacques Rancière's aesthetic regime is through the use of photographic play. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Jacques Rancière, aesthetic regime, photographic game, photography, distribution of the tangible, representation | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 81 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 49 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب