پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,500 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,087,636 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,190,675 |
گذار از مدل فرمان بر به فرمان ده در رخ نگاره های سدۀ نوزدهم میلادی فرانسه | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقاله 10، دوره 24، شماره 2، تیر 1398، صفحه 103-112 اصل مقاله (17.91 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2018.242311.665745 | ||
| نویسندگان | ||
| شباهنگ کوثر* 1؛ پُل اِدواردز2 | ||
| 1گروه هنرهای تصویری، دانشکدۀ هنرهای تجسّمی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
| 2گروه مطالعات انگلیسی، دانشگاه پاریس 7، پاریس، فرانسه | ||
| چکیده | ||
| در فرانسه ی سده ی نوزدهم میلادی، افراد برخاسته از طبقه ی متوسّط که خواهان نسخه برداری از شیوه ی زندگی اشراف بودند، رابطه ی سنّتی هنرمند با مدل را دچار دگرگونی ساخته و با استخدام رخ نگاران، به مدل های جدید ایشان بدل شدند؛ مدل هایی فرمان ده و نه فرمان بر. با این حال، واژه نامگان فرانسوی منتشره در این دوره، «مدل» را با همان تعریف قدیمی، مبتنی بر فرمان بردار بودنش، توصیف کرده اند. در متون عکّاسی منتشره در همین سده نیز، شاهد استفاده از واژه ی مدل هستیم؛ امّا این بار برای یاد کردن از «مشتری»های عکاسخانه ها. در این نوشتار منتج از یک پژوهش بنیادی نظری، تلاش شده تا با آزمودن فرضیّه هایی چند برای یافتن دلیل چنین رویکردی، تعریفی جدید برای مدل، متناسب با جایگاهش در عکّاسی، ارائه شود. بر اساس اسناد بررسی شده، در فرآیند ثبت عکس، تعامل میان عکّاس و مدل، منجر به کسب نتیجه ای مطلوب تر نسبت به عمل هر یک از طرفین به تنهایی می شود: بدین معنی که ابتدا رخ نگار مدل را در گرفتن حالت مورد نظر هدایت، و سپس مدل به واسطه ی هوشمندی اش، حالت اکتسابی را به حسّی مناسب آراسته و توفیق اثر نهایی را بیش از پیش تضمین می کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بازنمایی خویشتن؛ پرتره؛ حالت گرفتن؛ رخ نگاره؛ عکّاسی؛ مدل | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| When the Models Commanded the Artist: The case of Nineteenth-Century French Photography | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Shabahang Kowsar1؛ Paul Edwards2 | ||
| 1School of Visual Arts, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran. | ||
| 2Associate professor, English dept., Univ. Paris Diderot - Paris VII (Sorbonne Paris Cité) | ||
| چکیده [English] | ||
| The word “model” was used in art circles for a person hired by a portraitist to sit or stand in a chosen position in order to be painted or drawn as part of a larger composition. The rise of the bourgeoisie in the 19th century was accompanied by the borrowing of some of the peculiarities or characteristics of the aristocracy. Acquiring one’s own portrait was the most distinguished of such practices. Gradually, the bourgeoisie stabilized their rank in society and considered that they fully deserved to be the subject of portraits. Full of their own sense of legitimacy, they placed their orders with painters or sculptors, and became the models of such artists, but now with a twist: the dominating position had changed hands; they had gained the commanding position! But did not the painters and sculptors have to bow to the whims of their patrons during the reign of the aristocracy? No doubt, and so their resentment can be put down to the social levelling that conferred equal status upon the artist and their “model”, the artist and their bourgeois patron. Furthermore, as French historian Édouard Pommier points out in his Théories du portrait, “Portraiture is not only the representation of a person, it also testifies to their distinguished career, their glory […] an exemplary life, worthy of imitation” (Pommier, 1998: 25). Could a painter who shared this artistic approach bestow upon his bourgeois sitter a glory that he found lacking, or that had yet to be won? Under the new circumstances, where both artist and patron were considered “citizens”, the greater social status previously attributed to the sitter’s appearance, was now void, meaningless. Furthermore, the artist was no longer able to treat his model in the way he wished, as a hired hand; it was no longer the case that the artist acts as commander and his models obeys him. Therefore, prior to acquiring considerable fame, and according to his exact social status, the bourgeois customer held a position between that of the traditional docile model and that of the patron who commands. To comprehend the position of this “model who gives orders” in the 19th century, we must first delve into the etymology of the word “model”, and then investigate how portrait painters and portrait photographers used that term. It is interesting to note that although photography had been officially declared an invention in 1839, most of the dictionaries published in the 19th century referred to the word “model” only in relation to sketching, painting and sculpturing. One possible reason for this omission was the delayed acceptance of photography as a “legitimate art”. However, in spite of this omission, the word “model” was abundantly used in the literature of photography that appeared during the same period—but with a twist: the clientele of photographers were called “models”. After examining a few hypotheses to discover the acceptance of this term by the photographers’ guild, a new definition of the “model” is presented in this article. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| model, Photography, Portrait, Pose, Self-Fashioning, Sitter | ||
| مراجع | ||
|
انوری، حسن (۱۳۸۲)، فرهنگ فشردهی سخن، تلخیص از فرهنگ بزرگ سخن؛ گازرانی، منیژه (ویراستار تلخیص)، جلد دوم، چاپ اوّل، سخن، تهران. صدری افشار، غلامحسین؛ حکمی، نسرین و حکمی، نسترن (۱۳۸٩)، فرهنگ فارسی دو جلدی، جلد دوم، چاپ دوم (چاپ اوّل: ۱۳۸۸)، فرهنگ معاصر، تهران. عمید، حسن (۱۳۹۰)،فرهنگ فارسی؛ قربان زاده، فرهاد (سرپرست تألیف و ویرایش)، جلد دوم، چاپ دوم (چاپ اوّل: ۱۳۸۹)، اشجع. معین، محمّد، تهران. عمید، حسن (۱۳۸۶)، فرهنگ فارسی معین (یک جلدی)، فرهنگ نما، کتاب آزاد، تهران. عمید، حسن (۱۳۸۷)، فرهنگ فارسی؛ گروه پژوهش و واژه نامه نویسی کتاب پارسه (تلخیص)، چاپ اوّل، شرکت مطالعات و نشر کتاب پارسه، تهران. Aristote (1858[ca. 335 B.C.]), Poétique; Barthelemy Saint-Hilaire, Jules (Traducteur), Ladrange, A. Durand, Paris.
Blanquart-Évrard, Louis-Désiré (1851), Traité de Photographie sur Papier, Paris, Roret.
Camus, Renaud (1995), Éloge Moral du Paraître, Bin-Palma, Sables.
Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), Institut National de la Langue Française Nancy, Le Trésor de la Langue Française Informatisé, http://atilf.atilf.fr/.
Chevalier, Charles (1re partie); Roman, G.; Cuvelier; Dufaur; Laborde; Chevalier, Arthur, etc. (2e partie). (1854), Éloge de Daguerre, Paris, C. Chevalier.
Disdéri, André-Adolphe-Eugène. ??????????
?????????????(1862), L’Art de la Photographie, Paris, Chez l’Auteur.
????????????(1855), Renseignements Photographiques. Indispensables à Tous, Paris, Chez l’Auteur.
Énault, Louis( ????), Les Boulevards, in Dumas, Alexandre; Gautier, Théophile; Houssaye, Arsène; Musset, Paul de; Énault, Louis & Fayl du (texte); Lami, Eugène; Gavarni & Rouargue (illustrations). (1856), Paris et les Parisiens au XIXe siècle. Mœurs, Arts et Monuments, Paris, Morizot.
Fournel, Victor (1858), Ce que l’On Voit dans les Rues de Paris, Adolphe Delahays, Paris.
Girardin, Delphine de, née GAY (1856), Lettre XVII, 9 Novembre 1844: Le premier devoir d’une femme, c’est d’être jolie, in Lettres Parisiennes, T. III, Paris, Librairie Nouvelle.
Goffman, Erving (2009 [1973]), La Mise en Scène de la Vie Quotidienne. 1. La Présentation de Soi; Accardo, Alain (Traducteur de l’anglais du titre original The Presentation of Self in Everyday Life), Minuit, Paris.
Herling, A (1855), Traité de Photographie sur Collodion Sec, Chez l’Auteur, Paris.
Institut de France (1835), Dictionnaire de l’Académie Française, T. I & II, 6e édition, Firmin Didot Frères, Paris.
Institut National de la Langue Française (CNRS). (1985), Trésor de la Langue Française. Dictionnaire de la Langue du XIXe et du XXe siècle, T. XI, Gallimard, Paris.
Kleffel, L.-G (1861), Manuel de Photographie Pratique. Guide Complet pour l’Exercice de cet Art, 2e édition [1re édition française], Auguste Schnée, Paris, Bruxelles, Leiber.
La Blanchère, Henri de (1860), L’Art du Photographe. Comprenant les Procédés sur Papier et sur Glace Négatifs et Positifs, 2e édition [1ère édition 1859], Aymot, Paris.
Larousse, Pierre (1874), Grand Dictionnaire Universel du XIXe Siècle. Français, Historique, Géographique, Mythologique, Bibliographique, Littéraire, Artistique, Scientifique, etc., T. XI, 1re Partie, Administration du Grand Dictionnaire Universel, Paris.
Littré, Émile. ????
?????????(1873), Dictionnaire de la Langue Française, T. I, Hachette et Cie, Paris.
????????????(1874), Dictionnaire de la Langue Française, T. III, Hachette et Cie, Paris.
Monckhoven, Désiré van (1855), Traité de Photographie sur Collodion, Londres, A. Gaudin et Frère, Paris.
Monnier, Henri (Henry) (1841), Physiologie du Bourgeois, Aubert et Cie, Lavigne, Paris.
Pommier, Édouard (1998), Théories du Portrait, De la Renaissance aux Lumières, Gallimard, Paris.
Rey, Alain (Dir.) (1992), Le Robert. Dictionnaire Historique de la Langue Française, T. II, Dictionnaire Le Robert, Paris.
Richelet, Pierre (1759), Dictionnaire de la Langue Françoise, Ancienne et Moderne, Nouvelle édition, T. II, Pierre Bruyset-Ponthus, Lyon.
Robert, Paul (2012), Le Petit Robert 2012, Le Robert, Paris.
Valicourt, Edmond de (1851), Nouveau Manuel Complet de Photographie sur Métal, sur Papier et sur Verre, Roret, Paris.
Watelet, Claude-Henri & Levesque, Pierre-Charles (1792), Dictionnaire des Arts de Peinture, Sculpture et Gravure, T. III, L. F. Prault, Paris.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 635 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 653 |
||