پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,572 |
| تعداد مقالات | 71,020 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,495,725 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,757,573 |
اثربخشی آموزش ترکیبی برنامه حضوری- مجازی درمان تعامل والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ بر رابطه مادر و کودک مبتلا به اختلال‌های رفتاری | ||
| فصلنامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی | ||
| مقاله 1، دوره 11، شماره 1، اردیبهشت 1399، صفحه 1-14 اصل مقاله (724.5 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/japr.2020.272031.643109 | ||
| نویسندگان | ||
| علی اکبری زاده1؛ سعید حسن زاده* 2؛ کامبیز کامکاری3؛ مسعود لواسانی4 | ||
| 1دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 3دانشیار گروه روانشناسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران | ||
| 4دانشیار گروه مشاوره و روانشناسی تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش برنامه حضوری- مجازی درمان والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ بر رابطه مادر و کودک مبتلا به اختلالات رفتاری مراکز پیش‌دبستانی در شهر تهران بود. جامعه آماری مطالعه حاضر ،کلیه مادران کودکان شاغل به تحصیل در مراکز پیش‌دبستانی منطقه پنج آموزش‌و‌پرورش شهر تهران بودند. این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با 30 مادر کودکان با اختلالات رفتاری پیش‌دبستانی (15 مادر گروه آزمایشی و 15 مادر گروه گواه)، بود که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه). گروه آزمایش، برنامه حضوری مجازی تعامل والد- کودک را در 14 جلسه دریافت کردند؛ در حالی که به گروه گواه این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (CPRS) و سیاهه رفتاری کودکان (CBCL) آخن باخ و رسکولار بود. برای تجزیه‌و‌تحلیل از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که برنامه حضوری- مجازی درمان تعامل والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ به‌طور معناداری در مؤلفه‌های وابستگی، تعارض، نزدیکی و رابطه بین والد و کودک مؤثر بوده است. الگوی کلی نتایج حاکی از آن است که این برنامه بر رابطه مادر و کودک اثربخش بوده است؛ بنابراین می‌توان از آن به‌عنوان یک الگوی درمانی در مراکز پیش‌دبستانی استفاده شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برنامه حضوری- مجازی درمان تعامل والد- کودک؛ رابطه مادر- کودک؛ اختلال رفتاری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Effectiveness of Blended Teaching Method of Face to Face and Virtual for PCIT Based on Eyberg’s Approach on the Relationship Between Mother and Child with Behavioral Disorders | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Akbarizadeh1؛ Saeid Hasanzadeh2؛ Kambiz Kamkari3؛ Masoud Lavasani4 | ||
| 1Phd student. Dept. of Psychology, Faculty of Human science, Azad University, tehran, Iran | ||
| 2psychology & Educational Science Faculty, University of Tehran,Tehran, Iran | ||
| 3Islamic Azad University, Islamshahr Branch, Islamshahr, iran | ||
| 4psychology & Educational Science Faculty, University of Tehran,Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The goal of this research is to measure the effectiveness of Blended Teaching Method of Face to Face and virtual PCIT based on Eyberg’s approach on the relationship between the mother and her child with behavioral disorders, The Tehran preschool children. This research was a semi experimental with the post test and pretest pattern on 30 mothers of preschool children with behavioral disorders (15 mothers in experiment group and 15 mothers in control group). They were selected through convenience sampling method. They were divided to two equally separate groups (one as experiment group and the other as control group). Experimental group received PCIT during 14 sessions while the control group did not recieve that program. The instrument of present research was parent child relationship scale (PCRS) of Piyanta (1994). For analysis, independent t-test and covariance analysis were used. Our findings showed that face to face and virtual PCIT based on Eyberg’s approach to behavioral disorders of preschool children, had a meaningful effect on challenge, dependence, closeness and positive relationship. The general model of the results indicated that this program is effective in improving relationship between the mother and her child, and could be used as a model of cure in preschools. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Blended Teaching Method of Face to Face and Virtual Program, Parent - Child Relationship, Behavior Disorder | ||
| مراجع | ||
|
ابارشی، ز.، طهماسیان، ک.، مظاهری، م.، و پناغی، ل. (1388). تأثیر آموزش برنامه روانی "ارتقای رشد- اجتماعی کودک از طریق بهبود تعامل مادر- کودک" بر خوداثرمندی والدگری و رابطه و کودک زیر سه سال. فصلنامه علمی- پژوهشی پژوهش در سلامت روانشناختی. 3(3)، 57-49. اسدی، ا. (1391). ارتباط بین تعارض نوجوانان با والدین و مشکلات روانشناختی در چهار ناحیه آموزشی. رساله دکتری روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت. پیوسته‌گر، م. (1390). پیش‌بینی مشکلات درون‌نمود و برون‌نمود در کودکان 11-9 با توجه به راهبردهای شناختی عاطفی. مجله روانشناسی آموزشی. 10(1)، 56-35. طهماسیان، ک. (1386). مدلیابی خوداثرمندی جسمانی در افسردگی نوجوانان. مجله توانبخشی. 29(1)، 45-34. هاشم‌زاده، م.، و یوسفی، ف. (1390). ارتباط بین الگوهای خانواده پرخاشگری: عزت‌نفس در دانش‌آموزان متوسطه شیراز. رساله دکتری روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت. Berlin, L., Ziv, Y., Amaya-Jackson, L., & Greenberg, M. (2005). Enhancing early attachments: Theory, research, intervention, and policy. New York: Guilford Press Bowlby, J. (1988). A secure base. New York: Basic Books. Brestan, E. V., & Eyberg, S. M. (1998). Effective psychosocial treatments of conduct-disordered children and adolescents: 29 years, 82 studies, and 5,272 kids. Journal of Clinical Child Psychology. 27(2), 180-189. Bretherton, I. (1992). The origins of attachment theory: John Bowlby and Mary Ainsworth. Developmental Psychology. 28(5), 759-775. Chaffin, M., Silovsky, J. F., Funderburk, B., Valle, L., Brestan, E. V., Balachova, T., & et al. (2004). Parent-child interaction therapy with physically abusive parents: efficacy for reducing future abuse reports. J Consult Clin Psychol. 72(3), 500-510. Colvin, M. (2000). “Crime and Coercion: An Integrated Theory of Chronic Criminality”. St. Martin’s Press. New York. Dewi, K. S., Prihatsanti, U., Setyawan, I., Siswati, (2015) Children’s Aggressive Behavior Tendency in Central Java Coastal Region: The Role of Parent-Child Interaction, Father’s Affection and Media Exposure. Procedia Environ Sci. 23(2), 192–8. Eyberg, S. M. (1999). Parent-child interaction therapy: Integrity checklists and session materials. Retrieved April 2, 2008, from. www.pcit.org. Gohnson, G., Kent, G., & Leather, G. (2005). Strengthening the parent-chil relationship: A review of family interventions and their use in medicalcsettings. Blackwell Publishing. Leidy, M. S., Guerra, N. G., & Toro, R. I. (2010) Positive parenting, family cohesion, and child social competence among immigrant Latino families. J Fam Psychol. 24(3), 252–60. Li, X. (2012) Family Environment and School Environment as Predictors for Physical Aggression in Low-Income Children (Master’s thesis). The Graduate College, University of Nebraska. Malik, S., & Agarwal, A. (2012). Use of Multimedia as a New Educational Technology". Int. Journal of Information and Education Technology. 2(5), 468-471 McNeil, C. B., & Hembree-Kigin, T. L. (2010). Parent-Child Interaction Therapy. 2nd.ed Neo, M., & Neo, T. K. (2000). "Multimedia Learning: Using Multimedia as a platform for instruction and learning in higher education". Multimedia University International Symposium on Information and Communication Technologies 2000 (M2USIC'2000), PJ Hilton. October 5-6, S3-1.1-1.4. Patterson, G. R. (1976). The aggressive child: Victim and architect of a coercive system. In E. J. Mash, L. A. Hamerlynck, & L. C. Handy (Eds.), Behavior modification and families (pp. 267–316). New York: Brunner/Mazel. Patterson, G. R. (2002). The early development of coercive family process. In J. B. Reid, G. R. Patterson, & J. Snyder (Eds.), Antisocial behavior in children and adolescents: A developmental analysis and model for intervention (pp. 25–44). Washington, DC: American Psychological Association. Pianta, R. C. (1994) Child–parent relationship scale. Charlottesville, VA: University of Virginia. Prensky, S. M. (2008). "The Role of Technology in teaching and the classroom," Educational Technology, Nov-Dec. Runcan, P. L., Constantineanu, C., Ielics, B., & Popa, D. (2012). The Role of Communication in the Parent-Child Interaction. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 46(1), 904-908. Timmer, S. G., Urquiza, A. J. (2014). Emprically based treatments for maltreated children: A developmental perspective. In: Korbin, J. E., Krugman, R. D. Handbook of child maltreatment, child maltreatment 2. chapter19, 351-376. Wagner, S. M., & McNeil, C. B. (2008). Parent-child interaction therapy for ADHD: A conceptual overview and critical literature review. Child Family Behav Ther. 30(2), 2311–56. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,246 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,267 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب