پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,758 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,127,775 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,895,753 |
کارکرد طنز به مثابة سرمایة اجتماعی با تأکید بر طنز عرفانی | ||
| مجله علمی "مدیریت سرمایه اجتماعی" | ||
| دوره 8، شماره 2، تیر 1400، صفحه 261-283 اصل مقاله (733.93 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jscm.2021.317627.2114 | ||
| نویسنده | ||
| محمدرضا رجبی* | ||
| استادیار، دانشکدة الهیات، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران | ||
| چکیده | ||
| بیشک یکی از جنبههای مهم توسعة پایدار در جامعه استفاده از مفهوم سرمایه، آن هم در وجه اجتماعی آن، است. هرچند واژة سرمایه اساساً در قلمرو اقتصادی به کار میرود، از حدود دو دهة گذشته در قلمرو اجتماعی نیز به طور فزاینده مورد پذیرش قرار گرفته است و اکنون یکی از مؤلفههای مهم توسعهیافتگی شناخته میشود. از سوی دیگر، کشف و بهرهبرداری و اشاعة فرهنگ عامه با هدف تقویت شناسههای هویت جمعی و تاریخی به مثابة سرمایة اجتماعی و دستیابی به توسعة پایدار در قلمرو اجتماعی کشور یکی از رسالتها و وظایف اصحاب فرهنگ در جامعه است. در این میان، طنز به مثابة یکی از مصادیق پراهمیت در فرهنگ عامه، به دلیل تکیه بر ضمیر ناخودآگاه فرهنگی مردم و بازتولید ارزشهای اخلاقی متناسب با سنتهای دینی و ملی کشور، از جایگاهی ویژه برخوردار است. در این جستار تلاش شد به نحو توصیفی‌ـ تحلیلی و با روش کتابخانهای و اسنادی از طریق تعریف و تبیین جایگاه سرمایة اجتماعی به تعاریف مرسوم حوزة مطایبه و اقسام آن و نیز طنز عرفانی، به منزلة نوعی فاخر از طنز، اهتمام شود. با تکیه بر ویژگیهای این طنز، تلاش شد چشماندازی از کارکردهای اجتماعی آن به مثابة پارهای از میراث معنوی عارفان ارائه و بر اهمیت و ابعاد نظری و ارتباط نظام‌مند آن با سرمایة اجتماعی تأکید شود. طنز عرفانی، به مثابة سرمایة اجتماعی، میراثی است که در طول تاریخ در برخورد با ناهنجاریهای فردی و اجتماعی در مقام اصلاح و تعالی و توسعة فرهنگی و ارتقای ارزشهای مدنی و دینی جوامع برآمده است. هدف نهایی این نوشتار باز نگاه داشتن باب تأمل سنجشگرانة ارتباط این دو مفهوم (طنز و سرمایة اجتماعی)، به منظور اصلاح و توسعة فرهنگی و ارتقای ارزشهای مدنی و دینی جامعه، بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سرمایة اجتماعی؛ طنز؛ طنز عرفانی؛ مطایبه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Function of Satire as Social Capital With an Emphasis on Mystical Satire | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Reza Rajabi | ||
| Assistant Professor, Department of Religions and Mysticism, Faculty of Theology, University of Tehran; College of Farabi, Qom, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Undoubtedly, one of the important aspects of sustainable development in society is the use of the concept of capital in general and social capital in particular. Although the term “capital” is used primarily in the realm of economics, it has been increasingly accepted in the social sphere in the past two decades such that today it is recognized as one of the important components in development. On the other hand, the discovery, use, and dissemination of popular culture, with the aim of strengthening the collective and historical identities viewed as social capital and achieving sustainable development in the social realm of the country, is one of the missions and duties of cultural figures in society. In the meantime, Satire has a special place as a significant custom within the popular culture due to its reliance on the cultural subconscious of the people and the reproduction of moral values in accordance with the religious and national traditions. This paper has adopted a descriptive-analytical approach and library and document analysis methods to define and explain the status of social capital and to tackle the common definitions in the quip domain, its types, and mystical satire as a prestigious type of satire. Based on the characteristics of this satire type, an attempt has been made to emphasize the importance of its social functions as a part of the mystical spiritual heritage, its importance, its theoretical dimensions, and its systematic relationship with social capital. When facing individual and social abnormalities, the mystical satire (as a type of social capital) is a legacy that has tried to correct, improve, and develop culture and enhance social and religious values of the societies during the history. The ultimate goal of this article is to keep open the way of the critical reflection on the relationship between these two concepts (satire and social capital) in order to reform and develop culture and promote the social and religious values of society. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Social capital, Satire, Mystical satires, Quip | ||
| مراجع | ||
10. ریاض، محمد (1370). احوال و آثار میر سید علی همدانی (با شش رساله از وی)، چ 2، اسلام‌آباد، پاکستان، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان. 11. زارعیمتین، حسن (1393). رفتار سازمانی پیشرفته، ویرایش دوم، تهران، آگاه. 12. زارعیمتین، حسن؛ بهزاد محمدیان؛ علی قراچورلو؛ مهدی شعله (1395). «ارائة مدلی ساختاری برای تبیین همدلی در دانشگاهها: بررسی تأثیر معنویت، سرمایة اجتماعی، و حکمرانی خوب»، مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی، 5 (1)، صص 21 ـ 36. 13. زارعیمتین، حسن؛ بهزاد محمدیان؛ سعید مدرسی (1394). مدیریت سرمایة اجتماعی، تهران، مهربان. 14. زارعیمتین، حسن؛ نسیم شهسواری (1399). «بررسی جایگاه سرمایة اجتماعی»، پژوهش‌های جدید در مدیریت و حسابداری، 41، صص 59 ـ 88. 15. زرینکوب، عبدالحسین (1363). جستوجو در تصوف ایران، چ 3، تهران، امیرکبیر. 16. زمردی، حمیرا (1395). نظریة ناسازهها در ساختار زبان عرفان: نقد ساختاری و پساساختاری شطحهای عارفان، تهران، زوار. 17. شجاعیزند، علی‌رضا (1381). عرفی شدن در تجربة مسیحی و اسلامی، تهران، باز (مرکز بازشناسی اسلام و ایران). 18. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1392). زبان شعر در نثر صوفیه، تهران، سخن. 19. علیزاده، ناصر؛ ویدا دستمالچی (1393). «طنز، زبان تبلیغ و اعتراض در متون عرفانی و سوررئالیستی»، ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی، 34، صص 219 ـ 240. 20. فولادی، علی‌رضا (1386). طنز در زبان عرفان، قم، فراگفت. 21. کرمی، محمدحسین؛ زهرا ریاحی‌زمین؛ جواد دهقانیان (1388). «پژوهشی در تئوری و کارکرد طنز مشروطه»، متنشناسی ادب فارسی، 1، صص 1 ـ 16. 22. کریچلی، سیمون (1371). در باب طنز، مترجم: سهیل سمی، تهران، فردوسی. 23. کریمی، لطفالله (1372). بررسی تطبیقی اصطلاحات ادبی، تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد. 24. محمدی کلهسر، علی‌رضا؛ محمدعلی خزانهدارلو (1390). «درآمدی بر طنز عرفانی با نگاهی انتقادی به پژوهش‌های حوزة طنز»، متنپژوهی ادبی، 48، صص 65 ـ 92. 25. مشرف، مریم (1385). «هنجارگریزی اجتماعی در زبان صوفیه»، زبان و ادبیات فارسی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم، 14 (52 و 53)، صص 135 ـ 150. 26. موسوی، سید عبدالجواد (1389). کتاب طنز، چ 2، تهران، سورة مهر. 27. میرصادقی، میمنت (1376). واژهنامة هنر شاعری، تهران، مهناز. 28. نویا، پل(1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی، مترجم: اسماعیل سعادت، تهران: مرکز نشر دانشگاهی. 29. Coleman, J.S (1990). Foundations of social theory. Cambridge: MA, Harvard University Press. 30. Cuddon, J.A (1984). A Dictionary of Literary Terms, New York: Penguin Books. 31. Fukuyama, F (1999). The great Disruption, Human Nature and Reconstitution of social Order, New York: Profile. Non-Latin References
10. Khatami, A. & Bagheri, E. (2014). “Narrative satire and its mystical USE in Hadiqa”, Persian literature (Faculty of letters and humanities), 13, pp. 33-52. (in Persian) 11. Mirsadeghi, M. (2010). A dictionary of poetry and poetics, Tehran, Mahnaz. (in Persian) 12. Mohammadi Kale-Sar, A.R. & Khazane-Dar-loo, M.A. (2011). “An Introduction to mystical satire; A critical analysis of researches in the area of satire”, literary text research (Persian language and literature), 15 (48), pp. 65-92. (in Persian) 13. Moshref, M. (2006). “Social anomaly in the language of Sofia”, Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Tarbiat Moallem University, 14(52 & 53), pp. 135-150. (in Persian) 14. Mousavi, S. A.J. (2010). The book of satire, second edition, Tehran, Soore Mehr. (in Persian) 15. Noya, P. (1994). Quranic Interpretation and Mystical Language, translator: Ismaeel Saadat, Tehran, University Publication Center. (in Persian) 16. Parsons, T. (2000). Max Weber's rational constructions of religious sociology in rationality and freedom, translators: Yadullah Moughen & Ahmad Tadayon, Tehran, Hermes. (in Persian) 17. Putnam, R. D. (2001). Making democracy work: civic traditions in modern Italy, translator: Mohammad-Ali Delfrouz, Tehran, Office of Political Studies and Research, Ministry of Interior. (in Persian) 18. Riaz, M. (1991). Ali Hamedani's biography and works (with six treatises by him), second edition, Islamabad-Pakistan, Persian Research Center of Iran and Pakistan. (in Persian) 19. Shafiei-Kadkani, M.R. (2013). The Language of Poetry in Sufi Prose, Tehran, Sokhan. (in Persian) 20. Shojaei-Zand, A.R. (2002). Secularization in the Christian and Islamic experience, Tehran, Baaz (Center for Recognition of Islam and Iran). (in Persian) 21. Stace, W. T. (1996). Mysticism and Philosophy, translator: Bahaedin Khoramshahi, Tehran, Sroush. (in Persian) 22. Tajbakhsh, K. (2005). Social's capital: trust, democracy and development, translators: Afshin Kkakbaz & Hassan Pouyan, Tehran, Pajuhesh-e Shirazeh. (in Persian) 23. Zarei-Matin, H. (2014). Advanced organizational behavior, second edition, Tehran, Agah. 24. Zarei-Matin, H. & Shah-Savari, N. (2020). “Investigating the status of social capital”, New research in management and accounting, 41, pp. 59-88. (in Persian) 25. Zarei-Matin, H., Mohammadian, B., & Madrasi, S. (2015). Social capital management, Tehran, Mehraban. (in Persian) 26. Zarei-Matin, H., Mohammadian, B., Qarachourlou, A., & Shoale, M. (2016). “Providing a Structural Model for Explaining Empathy in Universities: Investigating the Impact of Spirituality, Social Capital, and Good Governance”, Management of Islamic Azad University, 5(1), pp. 21-36. 27. Zarrinkoob, A.H. (1984). Search in Iranian Sufism, Third edition, Tehran, Amir-Kabir. (in Persian) 28. Zomorodi, H. (2016). Theory of mismatches in the structure of the language of mysticism: a structural and post-structural critique of the mystical Shatah’s, Tehran, Zavar. (in Persian) | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 333 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 217 |
||