Phonetic, morphology and syntax of Neyshabouri dialect | ||
| پژوهش های ایران شناسی | ||
| Article 5, Volume 12, Issue 2, March 2023, Pages 39-58 PDF (608.21 K) | ||
| Document Type: Research Paper | ||
| DOI: 10.22059/jis.2022.346230.1139 | ||
| Author | ||
| omid majd* | ||
| Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Tehran. | ||
| Abstract | ||
| Neishabori dialect is considered as one of the oldest eastern dialects of Iran, which has special coordinates in terms of phonetic and grammatical features. In this essay, in the descriptive-analytical way and the method of document analysis and data mining, based on library studies and using the author's pseudo-language, as an Neishaborian informant, main phonetic processes are investigated, types of phonemes of this dialect are described and explained, and we have categorized and divided each phoneme by using its distinctive feature. In the following, the subject of suffixes and prefixes, has been examined as well as the conjugation of verbs and their tenses. The research results show that the phonemes of Nishaburi dialect include 33 phonemes; Hamzeh is hardly heard at the beginning of words in Nishaburi dialect, some phonemes such as "A" and "H" are pronounced clearly and thickly in Arabic words. Both phonemes "gh" and "q" are present in the language at the same time. Unlike standard Persian, some syllables start with a consonant without a vowel. In the Nishaburi dialect, there are changes in vowels, some of which are completely irregular and others are regular. Elision, metathesis, fusion, displacement, difference in pronunciation of some verbs such as past continuous and past participle, special usages of affixes are some of the features that causes the difference between Nishabori dialect and standard Persian. Also, according to this dialect, some lexical etymologies can be completed and revised. | ||
| Keywords | ||
| native dialects; Nishaburi dialect; phonological processes; phonetics. Order | ||
| References | ||
|
منابع
بختیاری، شهلا (1386)، نیشابور و پایگاه علمی آن از منظر یاقوت حموی؛ مطالعۀ موردی سده‌های چهارم تا ششم هجری، فصلنامۀ تاریخ اسلام، سال 8، شمارۀ 3، صفحات 5ـ26.
حق‌شناس، علی‌محمد (1369)، آواشناسی (فتوتیک)، چاپ 2، تهران، آگاه.
ذاکرالحسینی، محسن (1388)، ارزش گویش نیشابوری، ماهنامۀ جادۀ ابریشم، ضمیمۀ شمارۀ 57. صفحات 159ـ172.
زمردیان، رضا (1385)، راهنمایی و گردآوری گویش‌ها، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد.
ــــــــــــ (1388)، بررسی گویش قاین، مشهد، آستان قدس رضوی.
کلباسی، ایران (1388)، فرهنگ توصیفی گونه‌های زبانی ایرانی، جلد 1، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
کلباسی، ایران؛ سلیمانی، مهشید (1391)، بررسی نظام آوایی گویش نیشابوری، فصلنامۀ ادبیات و زبان‌های محلی ایران‌زمین، صفحات 125ـ170.
لده فوگه، پیتر (1387)، دورۀ درس آواشناسی، ترجمۀ علی بهرامی، ویرایش 5، تهران، رهنما.
مجد، امید و همکاران (1401)، دانشنامۀ نیشابور بزرگ، جلد 1، یونسکو.
مدرسی قوامی، گلناز (1390)، آواشناسی؛ بررسی علمی گفتار، تهران، سمت.
ـــــــــــــــــــ (1394)، توصیف فرهنگی آواشناسی و واج‌شناسی، تهران، علمی.
مدرسی، یحیی (1368)، بررسی و توصیف زبان‌شناختی گویش مینابی، تهران، سبزان.
مقدسی، محمد بن احمد (1361)، احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، جلد 1، ترجمۀ علینقی منزوی، تهران، شرکت مؤلفان و مترجمان ایران.
نجفیان، آرزو (1391)، زبان‌ها و گویش‌های خراسان، تهران، مرجع.
| ||
|
Statistics Article View: 470 PDF Download: 402 |
||