پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,036 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,508,862 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,772,182 |
بررسی نقش مؤلفه‌های اساسی حکمرانی هوشمند در تحقق شهر هوشمند با روش ISM (مطالعه موردی: شهر تهران) | ||
| مدیریت دولتی | ||
| دوره 16، شماره 3، 1403، صفحه 535-561 اصل مقاله (564.85 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jipa.2024.376694.3505 | ||
| نویسندگان | ||
| علی اصغر پورعزت1؛ طیبه عباسی* 2؛ شهریار مقصودی کناری3؛ محمد مهدی نامدار جویباری4 | ||
| 1استاد، گروه رهبری و سرمایه انسانی، دانشکده مدیریت دولتی و علوم سازمانی، دانشکدگان تهران، دانشگاه تهران، ایران. | ||
| 2دانشیار، گروه رهبری و سرمایه انسانی، دانشکده مدیریت دولتی و علوم سازمانی، دانشکدگان تهران، دانشگاه تهران، ایران. | ||
| 3کارشناسی ارشد، گروه رهبری و سرمایه انسانی، دانشکده مدیریت دولتی و علوم سازمانی، دانشکدگان تهران، دانشگاه تهران، ایران. | ||
| 4دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه رهبری و سرمایه انسانی، دانشکده مدیریت دولتی و علوم سازمانی، دانشکدگان تهران، دانشگاه تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف: در این پژوهش بهدنبال شناسایی عناصر تأثیرگذار حکمرانی هوشمند بر شهر هوشمند هستیم. روش: روش مبنایی حاکم بر پژوهش، روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM) است. پژوهش کنونی، پژوهشی کیفی از نوع کاربردی است. روش جمع‌آوری داده در این پژوهش بدین‌صورت بود که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند، فهرستی از خبرگان این حوزه تهیه شد و پس‌از انجام گفتوگو با آن‌ها، از ایشان مصاحبه بهعمل آمد و پرسشنامهای در اختیارشان قرار گرفت. خبرگان با پاسخ به سؤال‌ها، داده‌های پژوهش را فراهم ساختند. محیط پژوهش طبیعی بود و مشارکت‌کنندگان در مصاحبه و پرسشنامه، از متخصصان دانشگاهی در حوزه شهر هوشمند بودند. افزون‌بر این، از کارشناسان اجرایی که در سازمان‌های مربوطه، نظیر بخش شهر هوشمند در شهرداری‌ها و سایر نهادهای ذی‌ربط بهره برده شد. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن است که در ایران، به‌ویژه در شهر تهران، تلاش‌های چشمگیری برای هوشمند شدن در حال انجام است. در همین راستا، پس از بررسی پیشینه پژوهش و انجام مصاحبه، از میان عناصر موجود، مؤلفههایی نظیر مشارکت شهروندان، دولت الکترونیک، مدیریت هوشمند، استفاده از فناوری، محیط سیاسی و نهادی، دسترسی و استفاده از اینترنت، ویژگی‌های اجتماعی ـ محیطی، شفافیت، پاسخگویی، تبادل داده و مشارکت بخش دولتی و خصوصی شناسایی شدند. با بررسی و تجزیه‌وتحلیل مصاحبه‌های صورت گرفته و همچنین، تحلیل ادبیات موجود در این حوزه، از طریق روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری، به شناسایی عوامل مهم و تأثیرگذار درجهت تحقق شهر هوشمند در شهر تهران پرداخته شد. از میان عوامل بیان شده در جهت ایجاد شهر هوشمند در تهران، تحقق دولت الکترونیک بیشترین تأثیر را دارد. عوامل پرداختن و پیاده‌سازی مدیریت هوشمند، استفاده از فناوری در شهر و محیط سیاسی و نهادی، به‌عنوان عوامل تأثیرگذار در لایۀ بعد قرار گرفتند. نتیجه‌گیری: شهرها با چالش‌های زیادی مانند ترافیک، آلودگی هوا، مصرف بیش‌ازحد انرژی و پراکندگی شهری مواجهند. شهر هوشمند مفهومی است که برای مقابله با این چالش‌ها پیشنهاد شده است. با این حال، ابتکارهای فعلی شهر هوشمند، به یک چارچوب تصمیم‌گیری جامع نیازمند است. شهر هوشمند، مفهوم جدید و نوظهوری تحت عنوان حکمرانی هوشمند را پدید آورده و توجه دانشمندان حوزۀ مدیریت دولتی، سیاست‌گذاری، علوم سیاسی و اطلاعات را به خود جلب کرده است و نقش عمده و حمایتی برای این مفهوم، در جهت ایجاد یک چارچوب تصمیم‌گیری جامع برای ابتکارات شهر هوشمند را در نظر می‌گیرند. پژوهش حاضر روی شهر تهران، به‌عنوان یکی از کلان‌شهرهای پیشرو ایران در حوزۀ شهر هوشمند تمرکز داشته است که در نهایت مشخص شد، سه عنصر دولت الکترونیک، محیط سیاسی و نهادی و استفاده از فناوری، بیشترین تأثیر را بر تحقق شهر هوشمند در تهران و به‌طورکلی در ایران ایفا می‌کنند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| شهر هوشمند؛ حکمرانی هوشمند؛ شهر تهران؛ مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM) | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Investigating the Role of the basic Components of Smart Governance in Realizing a Smart City with the ISM Method (Case Study: Tehran) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| ALi Asghar Pourezzat1؛ Tayebeh Abbasi2؛ Shahryar Maghsoodi Kenari3؛ Mohammad Mehdi Namdar Joybari4 | ||
| 1Prof., Department of Leadership and Human Capital, Faculty of Public Management and Organizational Science, College of Management, University of Tehran, Iran. | ||
| 2Associate Prof., Department of Leadership and Human Capital, Faculty of Public Management and Organizational Science, College of Management, University of Tehran, Iran. | ||
| 3MSc., Department of Leadership and Human Capital, Faculty of Public Management and Organizational Science, College of Management, University of Tehran, Iran. | ||
| 4MSc. Student, Department of Leadership and Human Capital, Faculty of Public Management and Organizational Science, College of Management, University of Tehran, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective This study seeks to identify and analyze the critical elements of smart governance that contribute to the successful development and implementation of a smart city. The focus is on understanding the specific factors that enable the transformation of a traditional city into a smart city, with a particular emphasis on the city of Tehran. Methods The primary research method employed in this study is Interpretive Structural Modeling (ISM), which allows for the systematic identification and examination of relationships between key factors. This research is qualitative and of an applied nature, aiming to provide practical insights. Data collection involved targeted sampling, where a comprehensive list of experts in the field of smart cities was compiled. Following extensive discussions, these experts participated in interviews, after which they were asked to complete a detailed questionnaire. Their responses were used to gather the necessary research data. The research environment was natural, with participants including both academic experts in the field of smart cities and executive professionals working in relevant organizations, such as smart city departments within municipalities and other related institutions. Results The findings reveal that significant efforts are underway in Iran, particularly in Tehran, to advance toward becoming a smart city. After reviewing the research background and conducting in-depth interviews, several critical components were identified, including citizen participation, e-government, smart management, technology utilization, the political and institutional environment, internet access and usage, socio-environmental characteristics, transparency, accountability, data exchange, and public-private sector collaboration. Through rigorous analysis of the interviews and existing literature using the interpretive structural modeling method, the study identified the most important and influential factors necessary for realizing a smart city in Tehran. The study highlights that Tehran has made substantial progress in establishing e-government, followed by the adoption of smart management practices, technology utilization, and the creation of a supportive political and institutional environment, which are all recognized as key drivers in this process. Conclusion Cities across the globe are confronting numerous challenges, including traffic congestion, air pollution, excessive energy consumption, and uncontrolled urban sprawl. The concept of a smart city has emerged as a potential solution to these challenges. However, the successful implementation of smart city initiatives requires a comprehensive and integrated decision-making framework. The notion of smart governance has thus gained prominence, attracting the attention of scholars across various fields, including public administration, policymaking, political science, and information technology. This concept plays a pivotal and supportive role in the development of a holistic decision-making framework for smart city initiatives. This research focuses on Tehran, one of Iran's most prominent metropolises in the realm of smart city development. The study concludes that three elements—e-government, the political and institutional environment, and the utilization of technology—are paramount in the successful realization of a smart city in Tehran and, by extension, in Iran. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Interpretive Structural Modeling (ISM), Smart city, Smart governance, Tehran city | ||
| مراجع | ||
|
غفاری، پانته‌آ؛ پورعزت، علی اصغر؛ آرایی، وحید و الوانی، سیدمهدی (1402). طراحی الگوی حکمرانی شهری هوشمند با استفاده از رویکرد فراترکیب. مدیریت دولتی، 15(3)، 400- 438.
ربانی ارشد، حمید؛ اصغری صارم، علی؛ اسلامبولچی، علیرضا و سعیدی، مهدی (۱۳۹۹). شناسایی و تفسیر الگوهای ذهنی مدیران شهری نسبت به شهر هوشمند با روش شناسی کیو (مورد مطالعه: شهر همدان). مدیریت دولتی، 12 (3)، 494- 527.
هاشمی، سید علی؛ راه نجات، میترا؛ شریف‌زاده، فتاح و سعدی، محمدرضا (۱۳۹۹). نسبت سنجی حکمروایی خوب و شهر هوشمند (مطالعه موردی: شهر تهران)، فصلنامه راهبرد اجتماعی ـ فرهنگی، 9(۳۴)، ۹۰-۶۷.
مهدی‌زاده، سید محمد؛ صدیقیان بیدگلی، آمنه و اصلان‌زاده، فاطمه (۱۳۹۸). نمادهای سیاسی شهر تهران و هویت شهری، جامعه‌شناسی سیاسی ایران، 2(4)، 112- 142.
روستایی، شهریور؛ پورمحمدی، محمدرضا و قنبری، حکیمه (۱۳۹۷). تئوری شهر هوشمند و ارزیابی مؤلفه‌های زیرساختی آن در مدیریت شهری مورد شناسی: شهرداری تبریز، جغرافیا و آمایش شهری ـ منطقه‌ای، 8(26)، 197- 216.
برنا، میلاد (بیتا). حکمرانی هوشمند و نقش آن در تحقق شهرهای هوشمند. همایش ملی شهر هوشمند، اصفهان.
References Alawadhi, S., Aldama-Nalda, A., Chourabi, H., Gil-Garcia, J. R., Leung, S., Mellouli, S., ... & Walker, S. (2012). Building understanding of smart city initiatives. In Electronic Government: 11th IFIP WG 8.5 International Conference, EGOV 2012, Kristiansand, Norway, September 3-6, 2012. Proceedings 11 (pp. 40-53). Springer Berlin Heidelberg. Angelidou, M. (2014). Smart city policies: A spatial approach. Cities, 41, S3-S11. Angelidou, M. (2017). The role of smart city characteristics in the plans of fifteen cities. Journal of Urban Technology, 24(4), 3-28. Bakıcı, T., Almirall, E. & Wareham, J. (2013). A smart city initiative: the case of Barcelona. Journal of the knowledge economy, 4, 135-148. Button, K. (2002). City management and urban environmental indicators. Ecological economics, 40(2), 217-233. Caragliu, A., Del Bo, C. & Nijkamp, P. (2011). Smart cities in Europe. Journal of Urban Technology, 18(2), 65–82. Dameri, R. P. (2013). Searching for smart city definition: a comprehensive proposal. International Journal of computers & technology, 11(5), 2544-2551. Eremia, M., Toma, L. & Sanduleac, M. (2017). The smart city concept in the 21st century. Procedia Engineering, 181, 12-19. Ghaffari, P., Pourezzat, A. A., Araei, V. & Alvani, S. M. (2023). Designing a Model of Smart Urban Governance Using a Synthesis Approach. Journal of Public Administration, 15(3), 400-438. doi: 10.22059/jipa.2023.358375.3323 (in Persian) Giffinger, R., Fertner, C., Kramar, H., Kalasek, R., Pichler-Milanovic, N. & Meijers, E. (2007). Smart cities: ranking of European medium-sized cities. Vienna: Centre of Regional Science. http://www.smart-cities. eu/download/smart_cities_final_report.pdf. Accessed 20 May 2011 . Glasmeier, A. K. & Nebiolo, M. (2016). Thinking about smart cities: The travels of a policy idea that promises a great deal, but so far has delivered modest results. Sustainability, 8(11), 1122. Hashemi, S. A., Rahnejat, M., Sharifzadeh, F. & Saadi, M. R. (2020). Relationship between Good Governance and a Smart City: A case study of Tehran. Socio-Cultural Strategy, 9(1), 67-90. (in Persian) Ismagilova, E., Hughes, L., Rana, N. P. & Dwivedi, Y. K. (2020). Security, privacy and risks within smart cities: Literature review and development of a smart city interaction framework. Information Systems Frontiers, 24, 393- 414. Ivars-Baidal, J., Casado-Díaz, A. B., Navarro-Ruiz, S. & Fuster-Uguet, M. (2024). Smart tourISM city governance: exploring the impact on stakeholder networks. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 36(2), 582-601. An, J., Le Gall, F., Kim, J., Yun, J., Hwang, J., Bauer, M., Zhao, M. & Song, J. (2019). Toward global IoT-enabled smart cities interwork- ing using adaptive semantic adapter. EEE Internet of Things Journal, (99), 1-1. DOI:10.1109/JIOT.2019.2905275 Kim, T. H., Ramos, C. & Mohammed, S. (2017). Smart city and IoT. Future Generation Computer Systems, 76, 159-162. Kirimtat, A., Krejcar, O., Kertesz, A. & Tasgetiren, M. F. (2020). Future trends and current state of smart city concepts: A survey. IEEE access, 8, 86448-86467. Lombardi, P., Giordano, S., Farouh, H. & Yousef, W. (2012). Modelling the smart city performance. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 25(2), 137-149. Lopes, N. V. (2017, July). Smart governance: A key factor for smart cities implementation. In 2017 IEEE International Conference on Smart Grid and Smart Cities (ICSGSC) (pp. 277-282). IEEE. Mehdizadeh, M., Sedighiyan, A. & Aslanzadeh, F. (2019). Symbols of the city of Tehran and its role in urban identity. Political Sociology of Iran, 2(4), 112-142. doi: 10.30510/psi.2019.109969 (in Persian) Borna, M. (No Date). Smart governance and its role in realizing smart cities. Smart City National Conference. Isfahan. (in Persian) Mohanty, S. P., Choppali, U. & Kougianos, E. (2016). Everything you Wanted to Know About Smart Cities: The Internet of Things is the Backbone. IEEE Consumer Electronics Magazine, 5 (3), 60–70. Nam, T. & Pardo, T. A. (2011, June). Conceptualizing smart city with dimensions of technology, people, and institutions. In Proceedings of the 12th annual international digital government research conference: digital government innovation in challenging times (pp. 282-291). Nilssen, M. (2019). To the smart city and beyond? Developing a typology of smart urban innovation. Technological forecasting and social change, 142, 98-104. Ozkaya, G. & Erdin, C. (2020). Evaluation of smart and sustainable cities through a hybrid MCDM approach based on ANP and TOPSIS technique. Heliyon, 6(10). Pereira, G. V., Parycek, P., Falco, E. & Kleinhans, R. (2018). Smart governance in the context of smart cities: A literature review. Information Polity, 23(2), 143-162. Rabani Arshad, H., Asghari Sarem, A., Slambolchi, A. & Saeedi, M. (2020). Identifying and Interpreting the City Manager's Mental Patterns towards the Smart City: A Q Research in Hamadan. Journal of Public Administration, 12(3), 494-527. doi: 10.22059/jipa.2020.301347.2736 (in Persian) Razaghi, M. & Finger, M. (2018). Smart governance for smart cities. Proceedings of the IEEE, 106(4), 680-689. Roostaei, D., Poormohamadi, D. & Ghanbari, H. (2018). A theory of Smart Cities and Assessment its Infrastructure Components in Urban Management (Case Study: Tabriz Municipality). Geography and Territorial Spatial Arrangement, 8(26), 197-216. doi: 10.22111/gaij.2018.3634 (in Persian) Tomor, Z., Meijer, A., Michels, A. & Geertman, S. (2019). Smart governance for sustainable cities: Findings from a systematic literature review. Journal of urban technology, 26(4), 3-27. Träskman, T. (2022). Smartness and thinking infrastructure: an exploration of a city becoming smart. Journal of Public Budgeting, Accounting & Financial Management, 34(5), 665-688. Van Bastelaer, B. (1998). Digital Cities and transferability of results. In the Proceedings of the 4th EDC Conference on Digital Cities. Vanolo, A. (2014). Smartmentality: The smart city as disciplinary strategy. Urban studies, 51(5), 883-898. Washburn, D., Sindhu, U., Balaouras, S., Dines, R. A., Hayes, N. M. & Nelson, L. E. (2010). Helping CIOs understand “smart city” initiatives: defining the smart city, its drivers, and the role of the CIO. Forrester Research. Inc., Cambridge. Yin, J. & Song, H. (2023). Does the perception of smart governance enhance commercial investments? Evidence from Beijing, Shanghai, Guangzhou, and Hangzhou. Heliyon, 9(8). Zhu, S., Li, D. & Feng, H. (2019). Is smart city resilient? Evidence from China. Sustainable Cities and Society, 50, 101636. Zubizarreta, I., Seravalli, A. & Arrizabalaga, S. (2016). Smart city concept: What it is and what it should be. Journal of Urban Planning and Development, 142(1), 04015005. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 604 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 328 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب